Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi Diecezji L. z siedzibą w L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nr [...] z dnia [...] maja 2010r. 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych na rzecz skarżącej Diecezji L. z siedzibą w L. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 K.p.a. po ponownym rozpatrzeniu sprawy wskutek wniosku złożonego przez D. Ł. z siedzibą w Ł. - utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] maja 2010r., Nr [...], którą odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej Miasta w
Ł. Urzędu Spraw Wewnętrznych z dnia [...] grudnia 1962r. w przedmiocie rozwiązania stowarzyszenia pn. Bractwo [...] w S. oraz decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] marca 1963r., utrzymującej w mocy wymienioną decyzję z dnia [...] grudnia 1962r.
W uzasadnieniu decyzji przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskiem z dnia [...] października 2008r. pełnomocnik Biskupa Diecezjalnego w Ł. oraz Parafii Katolickiej pod wezwaniem Św. [...] w S. zwrócił się Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o stwierdzenie nieważności opisanych wyżej decyzji w sprawie rozwiązania stowarzyszenia pn. Bractwo [...] w S..
Uzasadniając wniosek podniesiono, że mocą kwestionowanych obecnie decyzji rozwiązano bractwo kościelne z ponad 300-letnią, liczoną od 1644 r. tradycją działania przy Parafii pod wezwaniem Św. [...] w S. mające na celu przede wszystkim umacnianie kultu religijnego oraz prowadzenie działalności charytatywnej i dobroczynnej. Bractwo, jako organizacja kościelna, podlegało wyłącznie Prawu Kanonicznemu, a Biskup Diecezjalny Ł. zachował kompetencje w zakresie erygowania stowarzyszeń kościelnych.
Wskazano, że władze kościelne nie uznały legalności działań władz administracyjnych, mocą których likwidowano przed 1989r. organizacje ściśle kościelne, dlatego też Bractwo nadal, choć w prawnie ułomny sposób, kontynuuje swoją tradycję. We wniosku wskazano nadto, że interes prawny Parafii Katolickiej pod wezwaniem Św. [...] w S. wynika z faktu wszczętego na jej wniosek na podstawie art. 61 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego postępowania regulacyjnego w przedmiocie przywrócenia własności upaństwowionych nieruchomości Bractwa. Postępowanie regulacyjne w tej sprawie nie zostało zakończone i w rozumieniu art. 64 tej ustawy nadal się toczy przed Sądem Okręgowym. Jego przedmiotem jest fizyczny zwrot dwóch niezabudowanych działek gruntowych o numerach ewidencyjnych [...] i [...] stanowiących obecnie własność Skarbu Państwa oraz wypłata odszkodowania za nieruchomości trwale rozdysponowane na rzecz osób trzecich.
W toku postępowania Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji zwrócił się do wnioskodawców o nadesłanie dokumentów mogących potwierdzić, iż Biskup Ł. oraz Parafia Katolicka pod wezwaniem Św. [...] w S. legitymowani są do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie rozwiązania Bractwa. W odpowiedzi wnioskodawca potwierdził, że Bractwo było organizacją ściśle kościelną nie podlegającą prawu państwowemu o stowarzyszeniach. Dodatkowo wskazał, że skoro Bractwo jest organizacją kościelną, to stosowanie w tej sprawie kryteriów strony postępowania (art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego) opartych na ocenach właściwych dla stowarzyszeń podlegających działaniu prawa o stowarzyszeniach nie jest zasadne. W rozumieniu art. 61 ust. 1 w związku z art. 62 ust. 2 cyt. ustawy o stosunku do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej stroną (uczestnikiem postępowania regulacyjnego) jest oprócz wnioskodawcy jego organ nadrzędny, czyli Biskup Ł..