Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Łuczaj Sędzia WSA Kaja Angerman (spr.) asesor WSA Anna Sidorowska-Ciesielska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 listopada 2018 r. sprawy ze skargi Burmistrza [...] na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej I. uchyla zaskarżone postanowienie i utrzymujące je w mocy postanowienie Wojewody [...] z [...] października 2015 r. znak [...], II. zasądza od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz skarżącego Burmistrza [...] kwotę 465 (czterysta sześćdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6159 Inne o symbolu podstawowym 615
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rozwoju
Uzasadnienie strona 1/15

Minister Inwestycji i Rozwoju postanowieniem z [...] lutego 2018 r. po rozpatrzeniu zażalenia Burmistrza R. utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] października 2015 r., znak: [...], wymierzające Burmistrzowi R. karę pieniężną w wysokości 15 500 zł za wydanie decyzji z dnia [...] grudnia 2014 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie budynku użyteczności publicznej przeznaczonego na potrzeby kultury wraz z funkcjami towarzyszącymi będącego siedzibą Teatru Lalek "[...]" wraz z niezbędną infrastrukturą obejmującą m. in. dojścia i dojazdy (drogi wewnętrzne) do budynku, zjazd z drogi publicznej, przyłącza: wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji opadowej, gazu, elektroenergetyczne, ogrodzenie oraz inne elementy zagospodarowania terenu na działkach o nr ewid. [...], [...], [...], gmina R., obręb R., z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Postanowienie było wynikiem następujących ustaleń faktycznych i oceny prawnej.

W dniu [...] grudnia 2014 r. Burmistrz R., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14 maja 2014 r. (data wpływu do Urzędu Miejskiego w R.: 24 czerwca 2014 r.), złożonego przez Powiat N. (w imieniu którego działał Zarząd Powiatu N.) wydał decyzję, znak: [...], o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] października 2015 r., znak: [...] wymierzył Burmistrzowi R. karę pieniężną w wysokości 15 500 zł za wydanie decyzji z dnia [...] grudnia 2014 r. z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Burmistrz R. złożył zażalenie na postanowienie Wojewody [...].

W zażaleniu Skarżący podniósł, że stwierdzone przez Wojewodę [...] opóźnienie w wydaniu przedmiotowej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nastąpiło z winy strony oraz z przyczyn niezależnych od organu lokalizacyjnego.

W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Kpa w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 935).

Materialnoprawną podstawę wydania postanowienia Wojewody [...] stanowił art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

Organ wyższego stopnia, o którym mowa w art. 51 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, pozbawiony został zatem możliwości swobodnego i uznaniowego decydowania o wymierzeniu kary pieniężnej. Organ ten, po ustaleniu liczby dni przekroczenia wskazanego terminu, ma obowiązek wymierzenia kary w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Brzmienie art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie daje podstaw do uznaniowości. Wymierzenie kary jest obligatoryjne. Jedynie wykazanie, że opóźnienie powstało z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu powoduje, że kara pieniężna za okres, w którym to usprawiedliwione opóźnienie powstało, nie będzie wymierzona.

Strona 1/15
Inne orzeczenia o symbolu:
6159 Inne o symbolu podstawowym 615
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rozwoju