Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha, Sędziowie sędzia WSA Paweł Groński, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2014 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy O. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2014 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] marca 2014 r.
nr [...], o nałożeniu na Wójta Gminy O. kary w wysokości 20 000 zł za 40 dni zwłoki w wydaniu decyzji Nr [...] z dnia [...] maja 2011 r., znak:
[...], o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie linii kablowej elektroenergetycznej nn 0,4 kV wraz ze złączem kablowo-pomiarowym do zasilenia budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr [...] w miejscowości T., przewidzianej do realizacji na działce nr [...], [...] i [...], położonych w miejscowości T., gmina O..
W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy podniósł, że w trakcie przeprowadzonego postępowania zażaleniowego przeanalizował materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, zbadał poprawność postępowania organu pierwszej instancji oraz wydanego postanowienia Wojewody [...], jak również rozpatrzył zarzuty zawarte we wniesionym zażaleniu.
Minister podał, że organ wyższego stopnia pozbawiony został możliwości swobodnego i uznaniowego decydowania o wymierzeniu kary pieniężnej. Organ ten, po ustaleniu liczby dni przekroczenia wskazanego terminu, ma obowiązek wymierzenia kary w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Brzmienie art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie daje podstaw do uznaniowości. Wymierzenie kary jest obligatoryjne. Jedynie wykazanie, że opóźnienie powstało z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu powoduje, że kara pieniężna za okres, w którym to usprawiedliwione opóźnienie powstało, nie będzie wymierzona. Minister podał, że postępowanie w przedmiotowej sprawie trwało 105 dni, bowiem rozpoczęło się następnego dnia po dniu wpłynięcia wniosku inwestora do Urzędu Gminy O., tj. w dniu [...] stycznia 2011 r., a zakończyło się w dniu [...] maja 2011 r., tj. w dniu w którym została wydana przedmiotowa decyzja lokalizacyjna. Dzień [...] maja 2011 r. jest ostatnim dniem, który podlega uwzględnieniu przy obliczaniu okresu prowadzenia przez Skarżącego postępowania w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Zdaniem Ministra w sprawie nie miały miejsca żadne czynności ani zdarzenia, których terminy mogły zostać odliczone od czasu trwania postępowania w sprawie.
W związku z powyższym, okres zwłoki wynosił 40 dni.
Ustosunkowując się do zarzutu podniesionym w zażaleniu w kwestii zmiany brzmienia art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Minister stwierdził, iż fakt ten pozostaje bez wpływu na wyliczenie okresu biegu całego postępowania.
Odnosząc się do podnoszonego przez skarżącego zarzutu dotyczącego krótkiego okresu vacatio legis ustawy o wspieraniu usług i sieci telekomunikacyjnych, stwierdzono należy, iż organy administracji nie są uprawnione do oceny zgodności stosowanego przepisu prawa z przepisami regulującymi zasady i tryb stanowienia prawa. Dodatkowo stwierdzono, iż wewnętrzne problemy organizacyjne organu wynikające ze zmiany brzmienia art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie mogą w żaden sposób wpływać na realizację obowiązku wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie określonym w przepisie.