Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Sędziowie asesor WSA Anna Sidorowska-Ciesielska, sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant ref. Magdalena Dębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2020 r. sprawy ze skargi Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta [...] na decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...]; [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia oddala skargę
I. Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej "Sądu") decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] [...], [...] (dalej "zaskarżoną decyzją", Minister Przedsiębiorczości i Technologii (dalej "Minister"), po ponownym rozpoznaniu na wniosek Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Prezydenta Miasta [...] (dalej "Skarżącego") sprawy rozpoznanej decyzją Ministra z dnia [...] marca 2018 r., znak: [...]; [...] , orzekającą o stwierdzeniu nieważności zarządzenia Prezesa Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości z dnia [...] listopada 1950 r., znak: [...] , w sprawie ustanowienia przymusowego zarządu państwowego nad przedsiębiorstwem: [...] , [...] (dalej odpowiednio: "zarządzenie (z [...] r.)", "[...] ") - utrzymał własną decyzję w mocy.
II. Stan sprawy, poprzedzający wydanie przez Ministra decyzji zaskarżonej obecnie, przedstawia się następująco:
1. Decyzją z dnia [...] marca 2018 r. Minister, po rozpatrzeniu wniosku: 1) U. Z. oraz 2) A. S. , w miejsce której, w ramach sukcesji spadkowej wstąpiła U. Z., zastępowana przez adw. A. L. stwierdził, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art. 157 § 1 i 2 k.p.a., nieważność zarządzenia z 1950 r. w sprawie ustanowienia przymusowego zarządu państwowego nad przedmiotowym przedsiębiorstwem.
Uzasadniając w/w rozstrzygnięcie, Minister wskazał, że kwestionowane zarządzenie zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., polegającym na błędnym przyjęciu przez ówczesny organ, iż przesłanki do ustanowienia przymusowego zarządu państwowego, wskazane w dekrecie Naczelnika Państwa z dnia 16 grudnia 1918 r. w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego (Dz. U. R.P. Nr 21, poz. 67), dalej "dekret (z 1918 r.)", zostały spełnione w odniesieniu do przedmiotowej cegielni.
2. Pismem z dnia 4 kwietnia 2018 r. Skarżący wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy, wskazując na: (-) wadliwe określenie stron postępowania, (-) brak prawidłowych ustaleń co do formy prawnej, w jakiej prowadzono przedsiębiorstwo, (-) wadliwe przyjęcie, iż zarządzenie nie wywołało skutków rzeczowych.
III. Jak już wskazano decyzją zaskarżoną obecnie Minister, po ponownym rozpoznaniu na wniosek Skarżącego sprawy zakończonej decyzją Ministra z dnia 16 marca 2018 r., utrzymał własną decyzję w mocy.
Uzasadniając w/w rozstrzygnięcie, organ wskazał w szczególności, co następuje:
1. Wbrew zarzutom Skarżącego krąg stron postępowania nadzorczego został ustalony prawidłowo, stosownie do zasady, iż status strony w sprawie dotyczącej orzeczenia, mocą którego orzeczono w kwestii majątkowej przedsiębiorstwa /objęcie w zarząd/, przysługuje: 1) osobom fizycznym /ich spadkobiercom/ o ile przedsiębiorstwo stanowiło własność tych osób lub odpowiednio 2) spółkom prawa handlowego (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 maja 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 2017/08). Stosownie do powyższego:
1.1. Przedmiotowe przedsiębiorstwo nie było prowadzone przez wskazaną w zarządzeniu z 1950 r. spółkę jawną, albowiem spółka ta, aczkolwiek zawiązana, nie została zarejestrowana w rejestrze handlowym. Spółkę tę należy zatem traktować jako działającą na zasadach uregulowanych w przepisach kodeksu zobowiązań, regulujących spółki cywilne. Powyższe wynika z następujących przesłanek: