Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2014 r. sprawy ze skargi R. H. na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Wójta Gminy W. na rzecz skarżącego R. H. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
R. H. wniósł skargę na uchwałę Nr [...] Rady Gminy W. z dnia [...] października 2013 r. w sprawie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy W. w zakresie § 1 pkt 1 Tabeli 1 zatytułowanej "Wysokość cen i stawek opłat abonamentowych dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków" Lp. 3. Zarzucił naruszenie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w zw. z art. 16 ust. 1 Konstytucji RP. Wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej przyjęcia kryterium opisującego gospodarstwo domowe, a co za tym idzie różnej ceny jednostkowej za 1 m3 zaopatrzenia w wodę, tj. opłaty wskazanej w Lp. 3 w § 1 pkt 1 Tabela 1 taryfy oraz zasądzenie kosztów postępowania.
Skarżący podniósł, że Rada Gminy dokonała podziału odbiorców, jedną z ustalonych kategorii są tzw. "odbiorcy pozostali usług - mieszkańcy niezameldowani na terenie gminy W.". Jednocześnie w powyższych postanowieniach zróżnicowała stawki, przy czym stawka dla grupy "Odbiorcy pozostali", jest wyższa niż stawka dla gospodarstw domowych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową, co oznacza, iż jedynym kryterium uznającym dane osoby za mieszkańców jest fakt ich zamieszkiwania na obszarze danej gminy, przy czym ustalenie zamieszkiwania na obszarze gminy ustala się zgodnie z przepisami art. 25 Kodeksu cywilnego. Mieszkańcem gminy będzie zarówno osoba zameldowana jak i osoba niezameldowana, a zamieszkująca obszar gminy. Jest bezsporne, iż wraz z rodziną zamieszkuję w gminie W. (posiadam na terenie gminy zabudowaną nieruchomość), w związku z czym z mocy prawa i stosowanie do art. 25 i 26 Kc pozostaję jej mieszkańcem. Powyższe potwierdza także treść art. 16 ust. 1 Konstytucji RP. Żaden przepis powszechnie obowiązującego prawa nie zezwala na różnicowanie mieszkańców zamieszkujących obszar tej samej gminy, a wprowadzenie jakichkolwiek kryteriów różnicujących sytuację prawną lub faktyczną takich osób, w tym różnych stawek za wodę, stanowi dyskryminację mieszkańców, którzy zostali obciążeni innymi prawami.
Rada Gminy W. - w odpowiedzi na skargę - wniosła o jej oddalenie. Wskazała, że Wojewoda - jako organ kontroli nie wniósł zastrzeżeń do podjętej przez nią uchwały. Zdaniem organu na uwagę zasługuje fakt, że taryfa na dostawę wody w poz. 1 obejmuje dostawę wody do mieszkańców, natomiast w poz. 3 do pozostałych odbiorców. Różnica w cenie wody wynika z rzeczywiście ponoszonych kosztów przez dostawcę (Z. w W.). Przeciętne zużycie wody w okresie poza sezonem letnim wynosi ok. 1300 m3/dobę, natomiast w sezonie letnim do 4900 m3/dobę. Koszty ponoszone na utrzymanie w gotowości mocy produkcyjnych wody na wyższym poziomie wpłynęły na konieczność określenia cen pomiędzy grupą I taryfową a grupą NI taryfową. Ze względu na trudność z określeniem grupy mieszkańców korzystających okresowo z dostawy wody przyjęto sposób, który daje 100% możliwości weryfikacji grup taryfowych, co wpływa na transparentność określonych taryf i adekwatność ponoszonych kosztów do faktycznych możliwości uzyskania przychodów od odbiorców kolejnych grup taryfowych. Taki sposób ustalenia taryf jest dopuszczalny przez prawo, gdyż daje możliwość pokrycia kosztów dostawy wody z uzyskanych przychodów. Jednocześnie pozwala w sposób adekwatny i w konsekwencji proporcjonalny traktować poszczególne grupy taryfowe. Obciążenie mieszkańców stale używających wody kosztami globalnymi byłoby łamaniem zasady sprawiedliwości społecznej. Każdy z mieszkańców ma możliwość wyboru grupy taryfowej z uwagi na fakt zameldowania na terenie Gminy. Z. w W. (jak również inne firmy tego typu) nie dysponuje innymi możliwościami prawnymi i technicznymi do weryfikacji ww grup mieszkańców.