Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi J. S. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącego J. S. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2008 r., nr [...], Minister Infrastruktury, działając na podstawie art. 59 § 2 w związku z art. 58 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. - Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) odmówił przywrócenia, na wniosek J.S. terminu do wniesienia odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] o ustaleniu warunków lokalizacji dla inwestycji polegającej na rozbudowie drogi krajowej nr 8 do parametrów drogi ekspresowej na odcinku P. - granica powiatu [...] (od km [...] do km [...]) z wyłączeniem odcinka W.-T. (od km [...] do km [...]).
Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:
W dniu [...] stycznia 2008 r. Wojewoda [...] wydał decyzję o ustaleniu warunków lokalizacji dla wyżej wymienionej inwestycji. J.S. złożył, w dniu 18 marca 2008 r., odwołanie od tej decyzji, wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. We wniosku o przywróceniu terminu strona podniosła, iż zawiadomienie o wydaniu przez Wojewodę ww. decyzji zostało nieprawidłowo doręczone - na adres podany w ewidencji gruntów, pod którym skarżący nie zamieszkuje. Decyzja odebrana została przez jego brata, który mieszka w miejscu doręczenia decyzji. Ponadto, stwierdził, że nie miał możliwości zapoznania się z obwieszczeniem wywieszonym w Urzędzie Gminy M., ponieważ w sezonie wiosennym w jego gospodarstwie jest nawał prac związanych z prowadzonymi uprawami i wobec tego nie ma czasu na bywanie w Urzędzie. Wskazał także, że obwieszczenie o wydaniu ww. decyzji nie było wywieszone na głównej tablicy ogłoszeń Urzędu, oraz że obwieszczenie nie zostało opublikowane w prasie lokalnej, którą regularnie czyta.
W uzasadnieniu wskazanego wyżej postanowienia o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania Minister Infrastruktury stwierdził, że zgodnie z art. 58 kpa należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego jeżeli ten uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Oceniając brak winy organ powinien przyjąć obiektywny miernik staranności jakiej może wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Przywrócenie nie jest dopuszczalne, gdy strona
IV SA/Wa 1877/08 dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa, w konsekwencji pojęcie braku winy w niedopełnieniu czynności procesowej obejmuje istnienie przeszkody nie do przezwyciężenia czyli siły wyższej. Odnosząc się do argumentów podniesionych we wniosku o przywrócenie terminu Minister stwierdził, iż zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. .721 z późn. zm.) - zwanej dalej "specustawą", wojewoda doręcza decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej wnioskodawcy oraz zawiadamia o jej wydaniu pozostałe strony w drodze obwieszczeń w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg drogi oraz w prasie lokalnej. Ponadto, wysyła zawiadomienie o wydaniu decyzji o lokalizacji drogi dotychczasowemu właścicielowi na adres określony w ewidencji gruntów. Zdaniem organu z akt sprawy wynika, iż obwieszczenie zostało wywieszone w Urzędzie Gminy w M. i opublikowane w lokalnym wydaniu Gazety [...]. Odnosząc się do argumentu błędnego doręczenia Minister wskazał, iż w świetle orzecznictwa doręczenie zastępcze jest skuteczne jeżeli spełnione są następujące przesłanki: adresat jest nieobecny w mieszkaniu w czasie doręczenia, pismo zostało przyjęte ze pokwitowaniem przez dorosłego domownika, sąsiada lub dozorcę, osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Biorąc pod uwagę fakt, że zawiadomienie zostało doręczone bratu skarżącego, który posiada to samo miejsce zamieszkania co skarżący i podjął się oddania mu zawiadomienia, organ stwierdził, że doręczenie było skuteczne.