Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Łuczaj, Sędziowie asesor WSA Paweł Dańczak (spr.), sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Protokolant ref. Marta Pachulska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi M. E. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z [...] kwietnia 2018 r., nr [...] , Minister Inwestycji i Rozwoju, po rozpatrzeniu wniosku M. E., reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika, o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] grudnia 2016 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z [...] lipca 1962 r., nr [...], oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] Urząd Spraw Wewnętrznych Oddział Wywłaszczeń z [...] lutego 1962 r., nr [...] , o ustanowieniu ograniczonego prawa rzeczowego polegającego na prawie przejazdu przez nieruchomość położoną w [...] przy al. [...], oznaczoną jako działka nr [...] o pow. 288 m2, zapisaną w księdze wieczystej nr [...], dalszy ciąg [...], stanowiącą współwłasność Z. S., C. S. i Z. S. , oraz o przyznaniu z tego tytułu odszkodowania, postanowił utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stan sprawy przedstawiono następująco.
Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z [...] grudnia 2016 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku M. E. z [...] lipca 2015 r., reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika, odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z [...] lipca 1962 r., nr [...] oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] lutego 1962 r., nr [...] . Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] grudnia 2016 r. wystąpił M. E. , zarzucając Organowi błędne uznanie, że decyzja PWRN w [...] z [...] lutego 1962 r. nie jest obarczona wadą rażącego naruszenia prawa oraz powtórzył swe dotychczasowe argumenty, że ubiegający się o wywłaszczenie nie przeprowadził w sposób prawidłowy wymaganych prawem rokowań, oraz że w rozprawie nie brał udziału biegły. Minister Inwestycji i Rozwoju decyzją [...] kwietnia 2018 r., nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] grudnia 2016 r. Minister wskazał, że podstawę prawną wywłaszczenia stanowił art. 4 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1961 r. Nr 18, poz. 94), zaś wnioskodawcą był Miejski Inspektorat Inwestycji PMRN w [...]. We wniosku jako przedmiot wywłaszczenia wskazano ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego polegającego na prawie przejazdu drogą najkrótszą przez nieruchomość położoną w [...] przy ul. [...] , oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 288 m2. Do wniosku zostały dołączone plan i rejestr pomiarowy, zaświadczenie hipoteczne, zaświadczenie lokalizacyjne, operat szacunkowy oraz opinia Wydziału Architektury i Budownictwa. Minister zaznaczył, że celem wywłaszczenia było ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego polegającego na prawie przejazdu przez nieruchomość położoną w [...] przy ul. [...] do nieruchomości przyległej, położonej przy ul. [...] . W ocenie Ministra, zapewnienie dojazdu do nieruchomości, na której miał powstać budynek mieszkalny, a dla którego brak było możliwości budowy bramy wjazdowej ze względu na tory tramwajowe i niebezpieczeństwo kolizji z ruchem komunikacyjnym, należało uznać za cel użyteczności publicznej. Realizacja ciągu komunikacyjnego służyła bowiem nie tylko zaspokojeniu potrzeb ogółu mieszkańców bloku mieszkalnego, ale zwiększała poziom bezpieczeństwa mieszkańców oraz uczestników ruchu drogowego. Niezbędność wywłaszczenia nieruchomości na wskazany cel wywłaszczenia została również potwierdzona decyzją lokalizacyjną. Minister podkreślił, że w aktach sprawy nie zachowała się decyzja lokalizacyjna potwierdzająca niezbędność ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego na wskazany cel, jednakże została ona wzmiankowana jako załącznik do wniosku wywłaszczeniowego. W ocenie Ministra, świadczy to o tym, że funkcjonowała ona w obrocie prawnym. W aktach archiwalnych zachował się jednak aneks do zaświadczenia o lokalizacji szczegółowej nr [...] , sporządzony przez Wydział Architektury i Budownictwa PMRN w [...] z [...] sierpnia 1961 r., nr [...], zatwierdzający lokalizację szczegółową wskazanej inwestycji, oraz opinia Wydziału Architektury i Budownictwa PMRN w [...] z [...] września 1961 r., nr [...] wydana w nawiązaniu do lokalizacji szczegółowej Nr [...] . Minister wskazał również, że z notatki służbowej spisanej w dniu 20 lipca 1961 r. w domu p. S. w [...] przy ul. [...] wynika, że wnioskodawca wywłaszczenia przeprowadził z właścicielkami nieruchomości pertraktacje w sprawie dobrowolnego ustanowienia prawa przejazdu do nieruchomości sąsiedniej przy ul. [...] za wynagrodzeniem. Obecna przy pertraktacjach Z. S. nie wyraziła jednak zgody na proponowaną cenę twierdząc, że jest ona za niska. W tym stanie rzeczy pismem z 12 października 1961 r. Miejski Inspektorat Inwestycji PMRN w [...] wystąpił do PWNR w [...] z wnioskiem o wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego. Organ wywłaszczeniowy dysponując bowiem decyzją lokalizacyjną i zaświadczeniem o lokalizacji szczegółowej nr [...] sporządzonym przez Wydział Architektury i Budownictwa PMRN w [...] w dniu [...] sierpnia 1961 r., miał podstawy do uznania niezbędności i odpowiedniości spornej nieruchomości dla realizacji celu wskazanego we wniosku o ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości. Minister wskazał, że pismem z 23 października 1961 r. zawiadomiono strony o wszczęciu postępowania oraz o wyznaczeniu na dzień