Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Łukasz Krzycki, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2015 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy O. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6159 Inne o symbolu podstawowym 615
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/6

Minister Infrastruktury i Rozwoju postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2015r. - po rozpatrzeniu zażalenia Wójta Gminy [...] na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2014r. znak: [...], wymierzające Wójtowi Gminy [...] karę pieniężną w wysokości 26.000 zł za wydanie decyzji nr [...] z dnia [...] marca 2011 r., znak: [...], o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie linii elektroenergetycznej kablowej nn 0,4 kV, przewidzianej do realizacji na działkach nr [...] i [...], położonych w miejscowości [...], gmina [...], z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. Z 2012r., poz. 647 ze zm.- dalej zwana ustawą o planowaniu).

Stan sprawy przedstawia się następująco:

W dniu 24 marca 2011 r. Wójt Gminy [...], po rozpatrzeniu wniosku [...] Sp. z o.o. wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie linii elektroenergetycznej kablowej nn 0,4 kV, przewidzianej do realizacji na działkach nr [...] i [...], położonych w miejscowości [...], gmina [...].

Postanowieniem z dnia 11 lutego 2014r. Wojewoda [...] nałożył na Wójta Gminy [...] karę pieniężną w wysokości 26.000 zł, za wydanie decyzji nr [...] z dnia [...] marca 2011 r. z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu.

Pismem z dnia 19 lutego 2014r. Wójt Gminy [...] wniósł zażalenie na postanowienie Wojewody [...], wnosząc o jego uchylenie i umorzenie niniejszego postępowania.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:

- naruszenie art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu poprzez jego niezastosowanie w sprawie, a w konsekwencji przyjęcie czasu trwania postępowania w sprawie ustalenia lokalizacji ww. inwestycji celu publicznego bez wyłączenia terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności oraz okresów opóźnień powstałych z winy strony i przyczyn niezależnych od organów;

- naruszenie art. 7 kpa oraz art. 77 kpa wskutek braku wszechstronnego rozważenia i uwzględnienia wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności, które należycie rozpatrzone przemawiają za odstąpieniem od nałożenia kary.

W uzasadnieniu zażalenia Wójt podniósł m.in. że łączna ilość decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy wydanych przez Wójta Gminy [...] w 2010r. wyniosła 187 sztuk, co wymagało znacznego zaangażowania organizacyjnego. Zatem ewentualne przekroczenie 65- dniowego terminu, zwłaszcza w początkowym okresie obowiązywania znowelizowanego przepisu art. 51 ustawy o planowaniu, nie powinno być kwalifikowane jako zwłoka w wydaniu decyzji, gdyż nosi znamiona opóźnienia powstałego z przyczyn niezależnych od organu.

Wójt podniósł także, iż przedmiotowe postępowanie lokalizacyjne zostało zainicjowane wnioskiem złożonym w dniu [...] listopada 2010 r. a więc w okresie bezpośrednio następującym po dniu wejścia w życie znowelizowanego przepisu art. 51 ustawy o planowaniu, wprowadzającego nakładanie kar finansowych za przekroczenie terminu załatwienia sprawy. Nowelizacja ta stanowiła - w ocenie skarżącego - swoiste novum charakteryzujące się dużym stopniem złożoności, często wydłużającym czas wydania decyzji. Krótki, bo jedynie 30-dniowy okres vacatio legis przedmiotowej regulacji spowodował, że w początkowym okresie jej obowiązywania zachowanie wyznaczonego 65-dniowego terminu załatwienia sprawy przekraczało możliwości organizacyjne organu.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6159 Inne o symbolu podstawowym 615
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury