Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, asesor WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi G. B. na rozporządzenie Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie ustanowienia planu ochrony parku krajobrazowego - oddala skargę -
W skardze do Sądu Administracyjnego G. B. na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 i pkt 8 w zw. z art. 13 § 2 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. zakwestionował § 34 ust. 1 pkt 7 oraz § 35 pkt 7 rozporządzenia nr [...] Wojewody [...] z dnia [...].04.2004 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony [...] Parku Krajobrazowego im. C. L. na okres 20 lat (Dz. Urz. Woj. [...]. Nr [...], poz. [...]). Zarzucił niezgodność zakwestionowanych zapisów planu ochrony z art. 2, art. 3, art. 4, art. 114 i art. 118 ustawy z 16.04.2004 r. o ochronie przyrody oraz naruszenie celów ochrony [...] Parku Krajobrazowego określonych w § 2 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia nr [...] Wojewody [...] z dnia [...].04.2005 r. w sprawie [...] Parku Krajobrazowego im. C. L.. W ocenie skarżącego obszary przeznaczone w planie ochrony pod strefę osadniczą na terenach Leśnych S. są rozległe, co przyczyni się do wyeliminowania z tych terenów niektórych gatunków fauny i flory objętych ochroną. Zniszczona zostanie równowaga ekologiczna tego obszaru oraz miejsca bytowania dzikich zwierząt.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie i wyjaśnił, iż procedura związana ze sporządzeniem owego planu ochrony poprzedzona była ponad dwuletnimi pracami, konsultacjami społecznymi, a projektowane zapisy opiniowały właściwe miejscowo władze samorządowe, mimo iż wówczas prawo nie nakładało takiego obowiązku. Wnoszone były uwagi i wnioski zarówno przez organizacje ekologiczne, jak i osoby indywidualne. Skarżący choć sam nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie swych zarzutów podważa zasadność przyjętych rozwiązań, poprzedzonych stanowiskiem fachowych, merytorycznych służb ochrony przyrody oraz Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody, która wówczas uprawniona była do opiniowania projektów aktów prawnych dotyczących ochrony przyrody. Analizowała ona także projekt ochrony pod kątem celów ochrony [...] Parku Krajobrazowego im. C. L.. Wojewoda podniósł także, iż jego rozporządzenie jako akt prawa miejscowego podlegał kontroli organu nadzorującego - Prezesa Rady Ministrów, który nie
1 zakwestionował tego rozporządzenia. Zauważył nadto, iż w dacie uchwalania tego rozporządzenia nie obowiązywała jeszcze ustawa z 16.04.2004 r. o ochronie przyrody, której przepisów naruszenie zarzucono i tak bezzasadnie w skardze, a uprzednia ustawa z 16.10.1991 r. o ochronie przyrody.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Wojewódzkie sądy administracyjne w oparciu m. in. o art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25.07.2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz.1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), uprawnione są do dokonywania kontroli działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.
Należy zauważyć, iż kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m. in. orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej. Jednakże aby kontrola taka mogła zostać dokonana muszą być spełnione warunki z art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 5.06.1998 r. o administracji rządowej w województwie (Dz. U. z 2001 r., nr 80, poz. 872 ze zm.).