Reasumując, organ uznał, że wskazane w zażaleniu przez Skarżącego okoliczności nie mogą być uznane za uzasadnioną przeszkodę w załatwieniu sprawy w ustawowym terminie i nie należą do przyczyn niezależnych od organu, o których mowa wart. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Na powyższe postanowienie organu II instancji Wójt Gminy S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (data wpływu do Ministerstwa: 15 września 2014 r.), domagając się uchylenia ww. postanowień organów I i II instancji oraz zasądzenia od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania sądowo-administracyjnego.
Zaskarżonemu postanowieniu Ministra z dnia [...] sierpnia 2014 r., Wójt Gminy S. zarzuca:
- naruszenie przepisu prawa materialnego, a to art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że okres związany z przekazaniem uwag zgłoszonych przez stronę inwestorowi oraz oczekiwanie na jego odpowiedź nie są okresem opóźnienia z przyczyn niezależnych od organu;
- naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, a to art. 7 i 77 § 1 oraz art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.), zwanej dalej "kpa", polegające na orzekaniu w oparciu o nie w pełni rozpatrzony materiał dowodowy, co doprowadziło do sprzeczności rozstrzygnięcia z uzasadnieniem postanowienia.
W uzasadnieniu przedmiotowej skargi Wójt Gminy S. podnosi, że z zaskarżonego postanowienia nie wynika dlaczego Minister podziela pogląd Wojewody [...], iż do 65-dniowego terminu na wydanie decyzji lokalizacyjnej "nie można wliczyć okresu", w którym Wójt Gminy S. pismem z dnia [...] kwietnia 2011 r. znak: przekazał inwestorowi pismo p. E. B. z uwagami dotyczącymi realizacji przedmiotowej inwestycji oraz okresu oczekiwania na odpowiedź inwestora. Powyższe okresy należy traktować bowiem jako okresy opóźnień "z przyczyn niezależnych od organu", za które nie powinna być wymierzana organowi kara pieniężna.
Skarżący podkreśla, iż na stronie 6 ww. postanowienia Minister stwierdził, że "błędnie ( ... ) organ I instancji ustalił okres podlegający wyłączeniu na podstawie art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym". Mimo takiej konstatacji organ odwoławczy wydał postanowienie o utrzymaniu w mocy postanowienia Wojewody [...], co zaprzecza prawidłowości orzeczenia organu odwoławczego, które powinno być zgodne z przytoczonymi wyżej kompetencjami. Skoro organ stwierdził błędne ustalenia faktyczne, to winien je skorygować wydając decyzję kasacyjną - uchylić zaskarżone postanowienie Wojewody [...] i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji na podstawie art. 138 § 2 w zw. z art. 144 kpa albo wydając decyzję reformatoryjną - uchylić zaskarżone postanowienie i orzec co do istoty sprawy na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 144 kpa. Organ II instancji nie mógł zatem utrzymać w mocy zaskarżonego postanowienia Wojewody [...].