Karę wymierza się organowi, który pozostaje w zwłoce. Pojęcie zwłoki zakłada istnienie przyczyn związanych z zaniedbaniami organu, które wywołały zaniechanie przez organ rozpatrywania wniosku w terminie bez usprawiedliwienia. Zwłoka będzie zatem opóźnieniem, które powstało z winy organu bądź przyczyn od niego zależnych (tak NSA w wyroku z 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II OSK 1765/10, CBOSA).
Powyższe należy odnieść do postępowania prowadzonego w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. Zdaniem Sądu wskazane przez skarżącego okoliczności nie mogą stanowić usprawiedliwienia niewydania przedmiotowej decyzji w terminie 65 dni. Jak słusznie wskazał organ odwoławczy w zaskarżonym postanowieniu, do ustawowego terminu na wydanie decyzji lokalizacyjnej nie wlicza się okresu, w którym Wójt Gminy S. pismem z dnia [...] kwietnia 2011 r. znak: [...], przekazał inwestorowi pismo p. E. B. z uwagami dotyczącymi realizacji przedmiotowej inwestycji celu publicznego oraz okresu oczekiwania na odpowiedź inwestora.
Jednocześnie Minister zauważył, iż w omawianym przypadku przy ustalaniu okresu, który przerywa bieg 65-dniowego terminu na wydanie decyzji lokalizacyjnej znaczenie ma nie dzień, w którym do Urzędu Gminy S. wpłynęło pismo strony z uwagami do planowanej inwestycji, ani też data podpisania przez Wójta Gminy S. pisma do inwestora z prośbą o ustosunkowanie się do zgłoszonych uwag, ale dzień faktycznego nadania przedmiotowego pisma. Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że pismo kierowane do inwestora zostało nadane w urzędzie pocztowym w dniu [...] kwietnia 2011 r. Zastosowanie w tym przypadku znajduje art. 57 § 1 kpa, zgodnie z którym jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Zatem początek okresu podlegającego odliczeniu z uwagi na wspomnianą wyżej okoliczność jest dzień [...] kwietnia 2011 r., tj. dzień następny po dniu nadania przedmiotowego pisma do inwestora.
Koniec ww. okresu podlegającego odliczeniu przypada na dzień, w którym do Urzędu Gminy S. wpłynęła odpowiedź inwestora na uwagi zgłoszone przez stronę postępowania tj. [...] kwietnia 2011 r.
W związku z powyższym, jak wskazano w uzasadnieniu skarżonego postanowienia, podzielając przy tym stanowisko Wojewody [...], okres pięciu dni (od [...] kwietnia do [...] kwietnia 2011 r.), został potraktowany jako opóźnienie z przyczyn niezależnych od organu.
Odnosząc się do zarzutu dotyczącego naruszenia przepisów art. 7 i 77 § 1 oraz art. 80 kpa, polegające na orzekaniu w oparciu o nie w pełni rozpatrzony materiał dowodowy, co doprowadziło do sprzeczności rozstrzygnięcia z uzasadnieniem postanowienia Minister stwierdza, iż jest on chybiony.
Nie podlega wątpliwości, iż na stronie 6 skarżonego postanowienia znalazł się cytowany w treści skargi zwrot ,,(błędnie natomiast organ I instancji ustalił okres podlegający wyłączeniu na podstawie art. 51 ust. 2 c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym)", jednakże jak wynika z akt postanowieniem z dnia [...] października 2014r., organ wyeliminował ten zapis uznając go za błąd pisarski. Na marginesie należy jedynie wskazać, że zgodnie z orzecznictwem możliwość sprostowania błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek, podobnie jak i możliwość dokonywania wyjaśnień co do treści decyzji, nie jest ograniczona terminem (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 czerwca 1999 r., IV SA 1015/97, LEX 47274). Sprostowanie takie może nastąpić również po wniesieniu skargi do sądu administracyjnego na decyzję wymagającą sprostowania (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 marca 1993 r., I SA 1429/92, ONSA 1994, nr 1, poz. 39).
Reasumując Sąd uznał, że zaskarżone rozstrzygniecie zasługuje na uwzględnienie. Orzekające w sprawie organy zgromadziły w niniejszym postępowaniu, na ile było to możliwe, cały niezbędny do prawidłowego rozpatrzenia sprawy materiał dowodowy, a następnie poddały go całościowej ocenie, dokonując jej w sposób swobodny, a nie dowolny (art. 7, art. 77, art. 80 k.p.a). Organ odwoławczy poddał też zgromadzony materiał dowodowy ponownej merytorycznej ocenie dlatego nie doszło w sprawie do naruszenia art. 15 k.p.a. Przebieg przedmiotowego postępowania nie pozwala też uznać za uzasadnione naruszenie wskazanego w skardze przepisu prawa materialnego.
Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji wyroku.