Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy [...] w przedmiocie warunków przyłączenia nieruchomości do istniejących wodociągów eksploatowanych oraz określenia wysokości należności za wyrażenie zgody na przyłączenie stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka (spr.), sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Protokolant st. ref. Marta Pachulska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w [...] na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] lipca 1997 r. nr [...] w przedmiocie warunków przyłączenia nieruchomości do istniejących wodociągów eksploatowanych oraz określenia wysokości należności za wyrażenie zgody na przyłączenie stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/3

Przedmiotem zaskarżenia przez Prokuratora Rejonowego w [...] (dalej: skarżący) była uchwała Rady Gminy [...] (dalej: organ) z dnia [...] lipca 1997 r. nr [...] w sprawie przyłączenia nieruchomości do istniejących wodociągów eksploatowanych przez Gminę [...] oraz określenia wysokości należności za wyrażanie zgody na przyłączenie.

Stan sprawy był następujący:

Rada Gminy [...] na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. nr 13 z 1996 r. z późn. zm.) ww. uchwałą ustaliła opłaty za przyłączenie nieruchomości do istniejących wodociągów eksploatowanych przez Gminę [...]. Uchwalony akt w § 5 ustalał opłatę za przyłączenie nieruchomości do nieruchomości istniejących i eksploatowanych przez gminę w wysokości stanowiącej równowartość 10 kwintali żyta według cen przyjętych do obliczania podstawy wymiaru podatku rolnego na terenie Gminy [...]. W § 4 zaś uchwały organ uzależnił dostawę wody z wodociągu na terenie nieruchomości podłączonej do wodociągu od wniesienia przez właściciela nieruchomości na rzecz gminy opłaty o której mowa w § 5.

W dniu 20 sierpnia 2019 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej w S. za pośrednictwem Rady Gminy [...] wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą uchwałę. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że ustalenie w zaskarżonej uchwale opłaty za przyłączenie nieruchomości do wodociągu, określenie jej wysokości oraz uzależnienie przyłączenia od wniesienia tejże opłaty nie ma podstawy w przepisach powszechnie obowiązującego prawa, a zwłaszcza w tych, które zostały powołane jako podstawy prawne, gdyż żaden przepis ustawy nie upoważnia gminy do ustalania takiej opłaty w ramach prawa, w tym prawa miejscowego. Zdaniem prokuratora w polskim systemie prawnym żaden przepis nie daje gminie uprawnień do ogólnego wprowadzania opłat w drodze regulacji prawnych powszechnie obowiązujących, w tym do wprowadzania opłat związanych z przyłączeniem się do sieci wodociągowo - kanalizacyjnej. Mając na względzie powyższe skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały. Podniósł jednocześnie, że okoliczność, że kwestionowana uchwała podjęta została ponad 20 lat temu i od wielu lat nie jest wykonywana, a w 2008 r. została uchylona nie uniemożliwia orzekania w przedmiocie stwierdzenia jej nieważności, bowiem orzeczenie stwierdzające nieważność aktu działa z mocy wsteczną (ex tunc) eliminując wszystkie skutki prawne jakie wywołała zaskarżona uchwała od chwili podjęcia.

W odpowiedzi na skargę Rada Gminy [...] wskazała, że uchwałą z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] uchyliła zaskarżoną uchwałę. Rada uznała argumenty przedstawione w skardze za zasadne i tym samym nie wniosła sprzeciwu do stwierdzenia nieważności zakwestionowanej uchwały.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest w pełni zasadna.

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych określone przepisami art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. 2017 r. poz. 2188 z późn. zm.) oraz art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) dalej jako P.p.s.a., sprowadzają się do kontroli działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, a więc kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. W myśl art. 134 § 1 P.p.s.a. Sąd rozstrzygając w granicach danej sprawy nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to między innymi, że sąd administracyjny nie musi w ocenie legalności zaskarżonej uchwały ograniczać się tylko do zarzutów sformułowanych w skardze, ale może wadliwości kontrolowanego aktu podnosić z urzędu.

Strona 1/3