Stwierdzić, iż tzw. "decyzja" nie rozstrzyga jednak sprawy administracyjnej. Treść ww. dokumentu wskazuje, iż zawiera ona jedynie poświadczenie faktu i stanu prawnego, który został ustalony przez organ administracji w oparciu o prowadzone ewidencje, ewentualne rejestry bądź z inne dane znajdujące się w posiadaniu organu administracji. W "decyzji" tej bowiem organ - na podstawie art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz.U. z 1969 r., nr 22, poz. 159) - potwierdził jedynie fakt przejścia z mocy prawa na własność Skarbu Państwa nieruchomości stanowiącej [zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) dekretu z dnia [...] marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich] mienia obywatelki[...], której wobec uzyskania przez nią potwierdzenia narodowości [...] przysługiwały dotychczas prawa wynikające z obywatelstwa [...], a która w związku z wyjazdem z kraju obywatelstwo [...] utraciła.
Według przepisów ustawy z 14 lipca 1961 r. ujawnienie właściciela nieruchomości wymagało jedynie wniosku właściwego organu administracji o wpis Skarbu Państwa w księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości. Skutek prawno-rzeczowy następował z mocy prawa bez konieczności potwierdzenia go w decyzji administracyjnej.
W świetle powyższych okoliczności organ odwoławczy stwierdził, że "decyzja" z [...].04.1978 r. nr [...] wydana Naczelnika Gminy w [...] stanowi w istocie zaświadczenie, o którym mowa w art. 217 k.p.a., a zatem nie może być przedmiotem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności.
Jednocześnie z akt sprawy wynika, że przedmiotowa "decyzja" nie została skierowana do żadnej strony. Z rozdzielnika "decyzji" wynika, że organ nie zamierzał w szczególności doręczyć jej osobie, której mienie podlegało przejęciu z mocy prawa. Tym samym nawet organ był przeświadczony, że przedmiotowy dokument, nie powoduje skutków prawno-rzeczowych, a jedynie potwierdza skutek, który zaszedł z mocy prawa.
Powyższa okoliczność (tj. intencjonalne wyłączenie strony z listy adresatów) zdaniem organu odwoławczego wyklucza również możliwość wejścia tej "decyzji" z dnia [...].04.1978 r. do obrotu prawnego.
Wniosek H. S. dotyczy stwierdzenia nieważności pisma, które nie stanowi decyzji administracyjnej, lecz zaświadczenie.
Organ uznał, że wniosek z 28.07.2015 r. jest bezprzedmiotowy, albowiem brak jest przedmiotu postępowania w postaci decyzji administracyjnej mogącej być przedmiotem kontroli legalności prowadzonej na podstawie art. 156 i nast. k.p.a.
Dlatego zdaniem organu decyzję organu I instancji należało w całości uchylić oraz umorzyć prowadzone przed organem wojewódzkim postępowanie z wniosku H. S. o stwierdzenie nieważności decyzji.
H. S. wniosła skargę na decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zaskarżając decyzję w części umarzającej postępowanie.
Zaskarżonej decyzji zarzucono:
1) rażące naruszenie prawa materialnego - art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. z 1969r. , nr 22, poz. 159) przez uznanie, że ma on zastosowanie w niniejszej sprawie mimo. że H.S., nabyła sporną nieruchomość w drodze dziedziczenia po zmarłej w 1945 r. matce H.G.;