Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie sędzia WSA Magdalena Durzyńska, sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia daty rozpoczęcia działalności artystycznej oddala skargę
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej Minister, organ odwoławczy) działając na podstawie § 8 rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie powołania Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców (...) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej kpa), po rozpatrzeniu odwołania A. L. (dalej skarżący) zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...].
Do powyższego rozstrzygnięcia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu 29 października 2014 r. A. L. wystąpił do Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego z wnioskiem o ustalenie daty rozpoczęcia działalności artystycznej.
Do wniosku dołączył następujące dokumenty:
1. Zaświadczenie wydane przez Ministerstwo Kultury i Sztuki w dniu [...] stycznia 1978 r. stwierdzające, że A. L. posiada kwalifikacje [...];
2. Legitymacja Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki;
3. Opinia wydana przez Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe;
4. Opinia wydana przez Kierownika KR "[...]";
5. Dwa zaświadczenia wydane przez Urząd [...] Wydział Kultury w dniu [...] lutego 1982 r.
Komisja do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. uznała, że A. L. nie wykonywał działalności twórczej lub artystycznej w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.- dalej ustawa o systemie ubezpieczeń).
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A. L, wnosząc o:
- uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji lub ewentualnie o uznanie zaskarżonej decyzji za nieważną na podstawie art. 156 § 1 pkt 7 kpa.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] maja 2015 r. utrzymał w mocy decyzję Komisji do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców z dnia [...] grudnia 2014 r.
W uzasadnieniu decyzji Minister wskazał m. in., że organ I instancji zasadnie ustalił, że działalność prowadzona przez skarżącego nie była działalnością twórczą w rozumieniu art. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Niezależnie od definicji twórcy znajdującej się we ww. przepisie organ odwoławczy wskazał, że działalności skarżącego nie można również zakwalifikować, jako działalności artystycznej w świetle ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych (dalej Pr. aut.).
W ocenie Ministra rozstrzygnięcie organu I instancji pozostaje również zgodne z przyjętą przez doktrynę definicję twórcy, za którego uważa się autora działa sztuki lub opracowania naukowego, podmiot aktu twórczego, zakończonego powołaniem do życia dzieła o jednostkowym charakterze, którego nie było wcześniej i któremu w momencie udostępnienia przysługuje walor nowości. W przypadku twórczości literackiej, plastycznej, muzycznej działo charakteryzuje się niepowtarzalnością i wartością artystyczną, rozstrzygającą o jego przynależności do właściwej dziedziny sztuki. Twórca nadaje dziełu wartość artystyczną, estetyczną lub poznawczą oraz indywidualny charakter. Twórcą jest wyłącznie osoba, wnosząca oryginalną inwencję artystyczną lub poznawczą.