Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie sędzia WSA Jarosław Łuczaj (spr.), asesor WSA Agnieszka Wąsikowska, Protokolant ref. Marta Pachulska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w [...] na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia trybu i sposobu powoływania i odwoływania członków zespołu interdyscyplinarnego oraz szczegółowych warunków jego funkcjonowania stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Prokurator Rejonowy w [...] wniósł skargę na uchwałę Rady Miasta [...] nr [...] z dnia [...] listopad 2010 r. w sprawie trybu i sposobu powoływania i odwoływania członków Zespołu Interdyscyplinarnego w [...] oraz szczegółowych warunków jego funkcjonowania.
Skarżący zarzucił uchwale istotne:
- naruszenie prawa, w szczególności przepisów art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.
o samorządzie gminnym w związku z art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 1 i art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych i art. 88 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez bezzasadne zaniechanie opublikowania zaskarżonej uchwały, stanowiącej akt prawa miejscowego - w wojewódzkim dzienniku urzędowym, co spowodowało, że nie wiąże ona adresatów utworzonych w niej norm prawnych i nie wywołuje skutku prawnego;
- naruszenie art. 9a ust. 15 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, poprzez powierzenie w rozdziale IV załącznika do uchwały Zespołowi Interdyscyplinarnemu opracowania regulaminu jego prac i zadań.
Wskazując na powyższe, Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta [...] wniosła o jej oddalenie podnosząc, że zaskarżona uchwała podjęta została w dniu [...] listopad 2010 r.. Podstawę prawną do jej podjęcia stanowił art. 9a ust. 15 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Uchwała ta przekazana została właściwemu organowi nadzoru, Wojewodzie [...], który nie wydał w stosunku do niej rozstrzygnięcia nadzorczego, co oznacza, że nie dopatrzył się w niej rażącego naruszenia prawa. W tamtym okresie orzecznictwo sądów administracyjnych nie rozstrzygało definitywnie zagadnienia kwalifikującego ten rodzaj aktu do aktów prawa miejscowego. Dowodem na to może być rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2011 r. (LEX nr [...]), w którym stwierdzono, że dyspozycja przepisu art. 15 w/w ustawy nie stanowi dla rady gminy delegacji ustawowej do wydania aktu prawa miejscowego. Rada Miasta [...] podzieliła wyrażone w tym rozstrzygnięciu nadzorczym argumenty uzasadniające powyższą tezę. Dopiero orzecznictwo sadów administracyjnych od 2012 r. zmieniło optykę w tej kwestii, co nie wpłynęło na zmianę stanowiska Rady Miasta [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W ocenie Sądu skarga zasługiwała na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej: ppsa), wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji nie naruszyły przepisów prawa materialnego, bądź przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy. Stosownie do treści art. 147 § 1 ppsa, sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.