Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Sękowska, sędzia del. SO Aleksandra Westra, Protokolant st. ref. Marta Pachulska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2020 r. sprawy ze skargi L. N., G. K., K. G. na decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę.
I. Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej "Sądu") decyzją z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] (dalej "zaskarżoną decyzją") Minister Przedsiębiorczości i Technologii (dalej "Minister"), po ponownym rozpoznaniu na wniosek 1) L. N., 2) G. K. oraz 3) K. G., reprezentowanych przez adw. A. B. (dalej "Skarżących") sprawy rozstrzygniętej decyzją tego organu Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia [...] września 2018 r., znak: DP [...], [...], utrzymał własną decyzję w mocy.
II. Stan sprawy, poprzedzający wydanie przez Ministra decyzji zaskarżonej obecnie, przedstawia się następująco:
1. Pismem z dnia [...] marca 2015 r., uzupełnionym pismem procesowym z dnia [...] listopada 2015 r., pełnomocnik Skarżących, tj. następców prawnych A. K. (dalej "właściciela przedsiębiorstwa/drukarni") wniósł o stwierdzenie nieważności:
1) orzeczenia Nr [...] Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia [...] sierpnia 1949 r. o przejęciu na własność Państwa "Zakładów [...] w [...], ul. [...]" (dalej "orzeczenie z 1949 r." oraz "przedsiębiorstwo/drukarnia") oraz
2) orzeczenia Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia [...] grudnia 1950 r., wydanego w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, w sprawie zatwierdzenia protokołu zdawczo - odbiorczego przedsiębiorstwa Zakłady [...] w [...], ul. [...] (dalej "orzeczenie z 1950 r."),
- wywodząc, iż orzeczenia te wydano z rażącym naruszeniem (w rozumieniu art.156 § 2 pkt 2 k.p.a.) art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz.U. nr 3, poz.17), dalej "ustawy nacjonalizacyjnej", poprzez uchybienie zastrzeżonemu tam terminowi.
2. Decyzją z dnia [...] września 2018 r. Minister orzekł w następujący sposób:
I) na podstawie art. 158 § 1 w związku z art. 157 § 1 i 2 k p a. nie stwierdził nieważności kwestionowanych orzeczeń z 1949 r. i 1950 r. z wyłączeniem 1/2 udziału M. K. w prawie własności do nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], zapisanej w księdze wieczystej Sądu Grodzkiego w [...] tom II wykaz liczba [...], stanowiącej działki gruntu oznaczone nr: [...] i [...] (obecnie działka nr [...], KW nr [...]) o łącznej powierzchni 238 m2 (dalej także "nieruchomość wspólna"),
II) stwierdził na podstawie art. 158 w związku z art. 156 § 2 oraz art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., że orzeczenie z 1949 r. oraz z 1950 r. w części dotyczącej udziału M. K. w nieruchomości wspólnej zostało wydane z naruszeniem prawa.
Uzasadniając w/w rozstrzygnięcie organ wskazał w szczególności, co następuje:
(i) Orzeczeniem z 1949 r., wydanym w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, o przejęciu przedsiębiorstw na własność Państwa, na podstawie art. 3 ust. 1 lit. A pkt 17 i ust. 5, art. 6 ust.1 ustawy nacjonalizacyjnej, jak również § 65 ust. 1 pkt c i § 71 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 r. w sprawie trybu postępowania przy przejmowaniu przedsiębiorstw na własność Państwa (Dz. U. Nr 16, poz. 62 z późn. zm.), dalej "rozporządzenie z 1947 r.", przejęto na własność Państwa m.in. przedmiotowe przedsiębiorstwo.