Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Sędziowie asesor WSA Anna Sidorowska-Ciesielska (spr.), sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant ref. Magdalena Dębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Regionalnego w [...] na decyzję Ministra Finansów, Inwestycji I Rozwoju z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z [...] października 2019 r., nr [...] Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju, po rozpatrzeniu wniosków Prezydenta [...] jako reprezentanta Skarbu Państwa oraz Prokuratora del. do Prokuratury Regionalnej w [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję Ministra Finansów z [...] czerwca 2018 r., znak: [...] umarzającą jako bezprzedmiotowe postępowanie administracyjne, wszczęte na wniosek Prezydenta [...], w sprawie zastosowania ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu roszczeń finansowych (Dz. U. Nr 12, poz. 65, dalej: "ustawa z 1968 r.") w stosunku do nieruchomości w [...], ul. [...], daw. hip. [...], obecnie KW [...] .
W uzasadnieniu organ przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy:
Wnioskiem z 22 lipca 2016 r. Prezydent [...] jako reprezentant Skarbu Państwa zwrócił się do Ministra Rozwoju i Finansów o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przejścia na rzecz Skarbu Państwa m.in. nieruchomości położonej w [...], ul. [...] (hip. [...]) na podstawie przepisów ustawy z 1968 r. Pismem z 15 maja 2017 r. prokurator zgłosił udział w tym postępowaniu administracyjnym.
Decyzją z [...] czerwca 2018 r., znak: [...], Minister Finansów umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie w tej sprawie. W toku przeprowadzonego postępowania administracyjnego Minister Finansów ustalił na podstawie posiadanej dokumentacji z wykonania układów indemnizacyjnych, że nie są znane dowody potwierdzające, iż za nieruchomość w [...] przy ul. [...] przyznano odszkodowanie na podstawie któregokolwiek z układów indemnizacyjnych. W toku postępowania ustalono również, że ta nieruchomość leży na terenie objętym działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, dalej: "dekret warszawski"), a jej właścicielkami były E. B. w udziale 13/16 części oraz M. A. K. z domu J. (posługująca się później także nazwiskiem G.) w udziale 3/16 części. E. B. zmarła w dniu [...] maja 1946 r., a spadek po niej nabyła M. A. G. (primo voto K.) oraz J. M.. Postanowieniem Sądu Powiatowego dla [...] z dnia [...] stycznia 1962 r. dokonano wpisu prawa własności Skarbu Państwa do przedmiotowej nieruchomości. M. A. G. zmarła [...] sierpnia 1984 r. w [...] ([...]), a obywatelstwo [...] uzyskała w dniu [...] kwietnia 1981 r. Zdaniem Ministra, było więc oczywiste, że w chwilach miarodajnych dla oceny dopuszczalności zastosowania układu z dnia 20 grudnia 1963 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa [...], dotyczącego odszkodowania za niektóre interesy [...] (dalej: Układ z [...]) - tj. w dniu [...] listopada 1945 r. oraz w dniu [...] grudnia 1963 r. obywatelstwem tym legitymować się nie mogła. Minister Finansów wskazał jednocześnie, że nie posiada dowodów, aby jakakolwiek inna osoba spełniała kryteria objęcia odszkodowaniem, za utratę nieruchomości objętej tym postępowaniem, na mocy któregokolwiek z Układów. Dowodów na potwierdzenie tych okoliczności nie doręczyła również żadna ze stron postępowania.