Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka (spr.), asesor WSA Paweł Dańczak, Protokolant ref. staż. Natalia Berkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2020 r. sprawy ze skargi D.S. i H. D. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania orzeczenia z naruszeniem prawa 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz skarżących D.S i H.D. solidarnie kwotę 714 zł (siedemset czternaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją nr [...], z [...] września 2019 r., wydaną na podstawie art. 158 § 2 w zw. z art. 156 § 2 w zw. z art. 156 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018, poz. 2096 ze zm., zwanej dalej ..Kpa"), po rozpatrzeniu wniosku D. M. S. i H. D., stwierdził wydanie z naruszeniem prawa orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] lipca 1959 r., Nr.[...] oraz utrzymanego nim w mocy orzeczenia Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [...] z [...] września 1958 r.
o przejęciu na własność Państwa bez odszkodowania nieruchomości rolnej, położnej w obrębie m. [...] i [...], zapisanej w księdze wieczystej [...] wykaz [...], składającej się z parceli nr nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], oraz części parceli nr [...], o ogólnej powierzchni 32,5380 ha, bowiem decyzje te zostały skierowane do osoby niebędącej stroną w sprawie, jednakże z uwagi na wystąpienie przesłanki z art. 156 § 2 Kpa, tj. fakt, że od dnia doręczenia ww. decyzji upłynęło dziesięć lat, nie może nastąpić stwierdzenie ich nieważności.
Decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.
M. S. pismem z 30 maja 1957 r. zwróciła się do Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej o wykreślenie zapisu Skarbu Państwa jako właściciela nieruchomości ujawnionych u księdze wieczystej [...] oznaczonych jako parcele nr nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...],[...]. [...]. [...]. [...], [...], [...], [...], [...], oraz części parceli nr [...], położonych w obrębach [...] i [...] oraz o wydzielenie ww. parcel i założenie dla nich osobnej księgi wieczystej, a także o wpisanie w dziale II nowoutworzonej księgi jako właściciela A. z domu O. oraz spadkobierców ustawowych po zmarłym P. S..
Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [...] decyzją z [...] września 1958 r. oddaliło ww. wniosek z uwagi na nieprzedłożenie umowy kupna-sprzedaży, a tylko przyrzeczenia zawarcia takiej umowy. Ponadto wnioskodawczyni nie jest w posiadaniu przedmiotowej nieruchomości, a znajduje się ona we władaniu Skarbu Państwa, to zgodnie z ustawą z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego (Dz. U. nr 17, poz. 71, zwanej dalej "ustawą") przejęto objętą wnioskiem nieruchomość na własność Państwa.
Po rozpoznaniu odwołania M. S., Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] orzeczeniem z [...] lipca 1959 r., Nr.[...], zatwierdziło zaskarżone orzeczenie Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [...] z [...] września 1958 r. W uzasadnieniu wyjaśniono, że przedmiotowe nieruchomości podpadały pod działanie art. 9 ust. 1 ustawy, dlatego należało orzec jak w sentencji decyzji.
D. M. S. i H. D. zwróciły się do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z wnioskiem o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [...] z [...] września 1958 r., utrzymanego w mocy orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] lipca 1959 r.