Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Wykowski, Sędziowie asesor WSA Paweł Dańczak (spr.), sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, Protokolant ref. Luiza Cycling, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty za usługi wodne 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Prezydenta [...] na rzecz T. R. kwotę 715 (siedemset piętnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Informacją nr [...] z dnia [...] czerwca 2018 r., znak: [...], w sprawie wysokości opłaty za usługi wodne Prezydent [...] ustalił wobec T. R. wysokość opłaty za I kwartał 2018 r. na kwotę 1357,00 zł za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej, na nieruchomości o numerze KW [...] przy ul. [...] w dzielnicy [...], na działkach ewidencyjnych nr [...] z obrębu [...] i nr [...] z obrębu [...]. W uzasadnieniu ww. informacji organ zawarł podstawy prawne ustalenia przedmiotowej opłaty, stwierdzając ponadto, że została ona ustalona na podstawie odpowiednio przetworzonych danych przestrzennych zgromadzonych w powiatowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym prowadzonym przez Urząd [...], oraz że w odniesieniu do nieruchomości T. R. nie ustalono zastosowania urządzeń do retencji wody z powierzchni uszczelnionej nieruchomości. Organ przedstawił także sposób wyliczenia opłaty za usługi wodne, przyjmując kwotę 0,50 zł jako stawkę za 1 m2 powierzchni wyłączonej z powierzchni biologicznie czynnej i ustalił opłatę w następujący sposób: 10855 m2 (powierzchnia) x 0,50 zł (stawka/rok) = 5427,50 zł (roczna kwota opłaty) = 5428,00 zł. Zatem opłatę za I kwartał 2018 r. ustalono w wysokości 1357,00 zł.
Zgodnie z zawartym w powyższej informacji pouczeniem T. R. wniósł do Prezydenta [...] reklamację z dnia 5 lipca 2018 r., podnosząc na jej wstępie, że w jego ocenie przedmiotowa nieruchomość w ogóle nie powinna podlegać naliczonej opłacie, gdyż w jej przypadku nie została spełniona ku temu przesłanka określona w art. 269 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566 ze zm.), tj. braku posiadania przez nieruchomość ujęcia wód opadowych pochodzących z terenu nieruchomości w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej. Wnoszący reklamację wskazał, że organ nie zwrócił się do niego o wskazanie istnienia systemu kanalizacji deszczowej odwadniającego przedmiotową nieruchomość, jak również wskazania, czy na terenie użytkowanej nieruchomości funkcjonują urządzenia do retencjonowania wód opadowych. Nadmienił także, iż powierzchnie utwardzone i uszczelnione, znajdujące się na terenie nieruchomości, w tym w szczególności powierzchnie dachów, powierzchnie placów manewrowych, placów składowych i parkingów - poprzez system odwodnień liniowych i ukształtowanych spadków - posiada odprowadzenie wód opadowych do funkcjonującego systemu kanalizacji deszczowej. Część wylotów rynien odprowadzających wody z dachów znajdujących się na nieruchomości budynków posiada wpięcie bezpośrednio do podziemnej infrastruktury, oznaczonej na mapie zasadniczej symbolem ‘kD’ - kanalizacja deszczowa. Kanalizacja ta, poprzez rurociągi i studzienki, odprowadza wody deszczowe w kierunku południowej granicy nieruchomości, gdzie znajduje się funkcjonujący system kanalizacji deszczowej. Pan R., powołując się na treść aktualnej mapy zasadniczej, dodał jeszcze, iż w południowej granicy nieruchomości uwidoczniony jest rurociąg podziemny o średnicy fi 400 mm, przechodzący następnie w rów odwadniający, biegnący w kierunku południowo-wschodnim, mający swój początek na granicy działki ewidencyjnej nr [...] (obręb nr [...]) z działką ewidencyjną nr [...], a biegnący dalej wzdłuż granic działek nr: [...] i [...] z działką nr [...], przepustem pod infrastrukturą kolejową zlokalizowaną na działce ewidencyjnej nr [...] (obręb [...]) i dalej w kierunku odbiornika wód z opisanego systemu kanalizacji deszczowej jest akwen "[...]", znajdujący się na działce ewidencyjnej nr [...] (obręb nr [...]). Wnoszący reklamację, z ostrożności procesowej, podniósł również, że w przypadku gdyby organ naliczający opłatę nie uznał ww. argumentów, to zwraca on uwagę, że przedmiotowa nieruchomość wyposażona jest w urządzenia do retencjonowania wód opadowych, spełniające przesłanki określone w § 9 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne. Jako tego typu urządzenia wskazano przenośne moduły, niezwiązane trwale z gruntem i niewymagające uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, w których gromadzone są wody opadowe wykorzystywane następnie do celów gospodarczych na terenie nieruchomości, przy czym część zgromadzonej w nich wody ulega naturalnemu odparowaniu. Łączna pojemność retencyjna opisanych urządzeń mieści się, zdaniem wnoszącego reklamację, w zakresie wskazanym ww. przepisem rozporządzenia wynoszącym do 10% odpływu rocznego z powierzchni uszczelnionych na terenie nieruchomości, co z kolei miałoby uzasadniać ewentualne zastosowanie do ustalenia opłaty za usługi wodne stawki jednostkowej na poziomie 0,30 zł za 1m2 na rok.