Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, Sędziowie sędzia WSA Kaja Angerman (spr.), sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy O. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę
Minister Infrastruktury i Rozwoju postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2015r. po rozpatrzeniu zażalenia Wójta Gminy O. utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] września 2014 r., orzekające o wymierzeniu kary pieniężnej w wysokości 14 000 zł (słownie: czternaście tysięcy złotych), za wydanie decyzji Nr [...] z dnia [...] października 2011 r., o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie linii elektroenergetycznej kablowej nn 0,4 kV wraz ze złączem kablowo-pomiarowym, przewidzianej do realizacji na działkach nr [...] i [...] położonych w miejscowości T., gmina O., z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.).
Powyższe rozstrzygnięcie było wynikiem następujących ustaleń organu.
W dniu [...] października 2011 r. Wójt Gminy O., po rozpatrzeniu wniosku E. sp. z o.o, wydał decyzję Nr [...], o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedmiotowej inwestycji.
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] września 2014 r., nałożył na Wójta Gminy O. karę pieniężną w wysokości 14 000 zł za 28 dni zwłoki w wydaniu tej decyzji.
Wójt Gminy O. złożył zażalenie na postanowienie Wojewody [...], wnosząc o jego uchylenie i umorzenie postępowania.
Organ odwoławczy w uzasadnieniu postanowienia wskazał, że zgodnie z art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Tak określony termin stanowi gwarancję ochrony praw inwestora do rozpatrzenia wniosku w rozsądnym terminie, a więc bez zbędnej zwłoki. W tej sytuacji organ wyższego stopnia pozbawiony został możliwości swobodnego i uznaniowego decydowania o wymierzeniu kary pieniężnej. Organ ten, po ustaleniu liczby dni przekroczenia wskazanego terminu ma obowiązek wymierzenia kary w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Brzmienie art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie daje podstaw do uznaniowości. Wymierzenie kary jest obligatoryjne. Jedynie wykazanie, że opóźnienie powstało z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu powoduje, że kara pieniężna za okres, w którym to usprawiedliwione opóźnienie powstało, nie będzie wymierzona (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 461/12).
Wojewoda [...] ustalił, iż postępowanie prowadzone przez Skarżącego toczyło się przez 93 dni. Organ wojewódzki, po odliczeniu od okresu trwania postępowania, tj. od 93 dni, ustawowych 65 dni, orzekł, że decyzja lokalizacyjna została wydana z 28-dniową zwłoką. W ocenie organu odwoławczego organ I instancji przeprowadził postępowanie administracyjne zgodnie z przepisami Kpa i ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.