Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.) Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 listopada 2015 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta [...] na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozowju z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę.
Decyzją Nr [...] z dnia [...] maja 2012 r., znak: [...], Prezydent Miasta T. ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego polegającej na budowie drogi wewnętrznej wraz z parkingami, budowie najazdowej wagi samochodowej, budowie brodzika dezynfekcyjnego, budowie budynku wagowego, magazynu odpadów posegregowanych (wiata stalowa z murami oporowymi) na działce nr [...] obręb [...] oraz kanalizacji deszczowej na działce nr [...] obręb [...] przy ul. [...] w T.
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r., znak: [...], wymierzył Prezydentowi Miasta T. karę pieniężną w wysokości 11 000 zł (słownie: jedenaście tysięcy złotych) za wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji przedmiotowej inwestycji celu publicznego z naruszeniem terminu określonego wart. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późno zm.), zwanej dalej "ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym".
Pismem z dnia 23 grudnia 2013 r. Prezydent Miasta T. wniósł zażalenie na postanowienie Wojewody [...].
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2015 r., znak: [...], Minister Infrastruktury i Rozwoju, zwany dalej "Ministrem", uchylił postanowienie Wojewody [...] w całości i orzekł w tym zakresie co do istoty sprawy poprzez wymierzenie Prezydentowi Miasta T. kary pieniężnej w wysokości 10 500 zł (słownie: dziesięć tysięcy pięćset złotych) za 21 dni zwłoki w wydaniu decyzji Nr [...] z dnia [...] maja 2012 r., znak: [...]. Minister w trakcie przeprowadzonego postępowania zażaleniowego przeanalizował materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, zbadał poprawność postępowania organu I instancji oraz postanowienia Wojewody [...], jak również rozpatrzył zarzuty zawarte we wniesionym zażaleniu.
W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 51 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym organem właściwym do wymierzenia, w drodze postanowienia, kary pieniężnej za wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z naruszeniem terminu, o którym mowa w art. 51 ust. 2 ww. ustawy, jest wojewoda.
Na podstawie art. 127 § 2 w zw. z art. 144 Kpa właściwy do rozpatrzenia zażalenia jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy. Stosownie zaś do treści art. 17 pkt 2 Kpa organem wyższego stopnia w stosunku do wojewody jest właściwy w sprawie minister.
W myśl § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury i Rozwoju (Dz. U. poz. 1257) organ ten kieruje m.in. działem administracji rządowej budownictwo, lokalne planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo.
Mając na uwadze powyższe, organem właściwym do rozpatrzenia zażalenia Prezydenta Miasta T. na postanowienie Wojewody [...] jest Minister Infrastruktury i Rozwoju, zwany dalej "Ministrem".
W ocenie organu odwoławczego Wojewoda [...] błędnie ustalił zaś okres zwłoki w wydaniu przedmiotowej decyzji lokalizacyjnej, ponieważ pominął fakt, iż koniec ustawowego 65-dniowego terminu na wydanie decyzji przypadł na dzień 22 kwietnia 2012 r., tj. na niedzielę.