Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński, Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (spr.), Protokolant ref. staż. Renata Puchalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2011 r. sprawy ze skargi Gminy W. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia przebiegu linii brzegowej - oddala skargę -
Decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez A. i P. T. podstawie art.138 § 2 kpa uchylił decyzję Starosty W. z dnia [...] listopada 2010 r. ustalającą przebieg linii brzegowej lewej strony rzeki L. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał na następujące ustalenia faktyczne i prawne.
Organ pierwszej instancji decyzją z dnia [...] listopada 2010 r. ustalił przebieg linii brzegowej lewej strony rzeki L. Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli A. i P. T. wskazując na naruszenie zasad praworządności poprzez niezapewnienie uczestnictwa w każdym stadium postępowania oraz wadliwe zastosowanie art. 34 ustawy Prawo geodezyjnej i kartograficzne oraz przepisów ustawy Prawo wodne dotyczących ustalania linii brzegowej.
Rozpatrując odwołanie organ drugiej instancji wskazał, że Starosta W. naruszył w prowadzonym postępowaniu art. 10 § 1 kpa, zgodnie z którym stronom przed wydaniem decyzji powinno się umożliwić wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Natomiast zgodnie z art. 32 ust. 4 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne strona powinna być powiadomiona o miejscu i terminie okazania linii brzegowej na gruncie przynajmniej na 7 dni przed nim.
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. podkreślił, że organ pierwszej instancji nie wskazał jednoznacznie sposobu wyznaczenia proponowanej linii brzegowej, ograniczając się do stwierdzenia, iż "czerwona linia na projekcie oznacza granicę stałego porostu traw, górną krawędź skarpy brzegowej i proponowaną linię brzegu". Starosta W. nie określił jakim sposobem wyznaczył linię brzegową rzeki L. na jej poszczególnych odcinkach. Ponadto przedmiotowa decyzja jest nieprecyzyjna, gdyż jej treść nie pozwala na jednoznaczne ustalenie linii brzegowej i wielkości gruntu zabranego A. i P. T., co jest niezbędne do prawidłowego ustalenia ewentualnych roszczeń odszkodowawczych ponieważ brak w niej jakichkolwiek punktów osnowy geodezyjnej.
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. zwrócił uwagę, że treść decyzji wskazuje na istnienie załącznika w postaci mapy w skali 1:2000, wpisanej do ewidencji zasobu powiatowego w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w W. w dniu [...] czerwca 2009 r. pod numerem ewidencyjnym [...]. Pozostała część decyzji nie wskazuje na istnienie takiego załącznika i nie był on trwale z decyzją związany.
Zdaniem organu odwoławczego organ pierwszej instancji w ramach ponownego rozpoznawania przedmiotowej sprawy powinien dążyć do prawidłowego okazania proponowanej linii brzegowej w terenie z udziałem zainteresowanych stron. Punkty załamania przebiegu linii brzegowej powinny mieć opisane geodezyjne współrzędne. Dane te jako niezbędne do wyznaczenia linii brzegowej w terenie powinny znajdować się w treści decyzji.
Skargę na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Gmina W. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, polegającego na błędnej wykładni i niewłaściwym zastosowaniu art. 15 ustawy Prawo wodne poprzez przyjęcie, że organ pierwszej instancji ustalił proponowaną linię brzegową wbrew postanowieniom art. 15 powyższej ustawy, nie wskazując sposobu wyznaczenia linii brzegowej oraz naruszenie przepisów postępowania administracyjnego poprzez przyjęcie, że organ pierwszej instancji naruszył art. 10 kpa uniemożliwiając stronom wypowiedzenie się co do zabranych dowodów. Nadto gmina podniosła zarzut naruszenia art. 32 ust. 4 Prawa geodezyjnego i kartograficznego poprzez przyjęcie, że organ nie zastosował art. 32 ust. 4 Prawa geodezyjnego i kartograficznego i uniemożliwił stronie udział w postępowaniu. Wskazując na tak sformułowane zarzuty Gmina W. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie kosztów postępowania wedłg norm przepisanych.