Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Groński Sędziowie: Sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska Asesor WSA Agnieszka Wąsikowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 2 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi [...] z siedzibą w [...] na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z [...] czerwca 2017 r nr. [...] w przedmiocie odmowy dopuszczenia do udziału w postępowaniu administracyjnym na prawach strony: 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącego [...] z siedzibą w [...] kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z [...] czerwca 2017 r., sygn. [...] Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska (dalej: GDOŚ) utrzymał w mocy postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] (dalej: RDOŚ) z [...] grudnia 2016 r. odmawiające dopuszczenia [...] (dalej: Towarzystwo) do udziału na prawach strony w postępowaniu pn. "Przebudowa [...], etap II od skrzyżowania z [...] w miejscowości [...] do skrzyżowania z [...]".
Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym.
Wnioskiem z 16 listopada 2016 r. Towarzystwo zwróciło się do RDOŚ w [...], na podstawie art. 31 § 1 pkt 2 k.p.a. oraz art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2016 r., poz. 353, ze zm.), (dalej: ustawa ooś), o dopuszczenie do udziału na prawach strony w omawianym postępowaniu.
Pismem z 18 listopada 2016 r. RDOŚ poinformował Towarzystwo, iż z uwagi na fakt, że postanowieniem z [...] października 2016 r. odstąpił od przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla omawianego przedsięwzięcia, w prowadzonej sprawie nie ma zastosowania art 44 ustawy ooś. Jednocześnie RDOŚ, uznając, że przedmiotowy wniosek nie czyni zadość wymogom określonym w art. 31 § 1 pkt 2 k.p.a., wezwał Towarzystwo m.in. do sprecyzowania przesłanek potwierdzających, że za jego udziałem w omawianym postępowaniu przemawia interes społeczny oraz jest on uzasadniony celami statutowymi tej organizacji.
W wyniku przedłożonych przez Towarzystwo wyjaśnień z 12 grudnia 2016 r., które w ocenie RDOŚ nie wykazały spełnienia przez Towarzystwo ustawowej przesłanki w zakresie wykazania interesu społecznego, organ I instancji odmówił dopuszczenia Towarzystwa do udziału na prawach strony w prowadzonym postępowaniu.
Po rozpoznaniu zażalenia GDOŚ podzielił stanowisko organu I instancji, iż Towarzystwo nie wykazało istnienia interesu społecznego w związku z postępowaniem prowadzonym dla omawianego przedsięwzięcia. Ogólne sformułowania - dotyczące potrzeby ochrony środowiska i dziedzictwa przyrodniczego, konieczności "reprezentacji upośledzonych pod względem prawnym podmiotów (red. prawnie chronionych gatunków dzikiej fauny)", realizacji inwestycji, która ma wpływ na środowisko przyrodnicze, w tym na dziką faunę - nie wypełniły wymogu wykazania interesu społecznego w odniesieniu do realiów planowanej inwestycji.
W opinii organu odwoławczego prezentowane przez Towarzystwo podejście w kwestii wykazania interesu społecznego, praktycznie uzasadniałoby możliwość uczestnictwa organizacji ekologicznych w każdym postępowaniu w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, co z kolei czyniłoby bezcelowym wprowadzenie przez ustawodawcę art. 44 ustawy ooś. Zdaniem organu odwoławczego głęboka wiedza merytoryczna, jaką dysponują członkowie określonej organizacji społecznej, nie jest wystarczającą przesłanką do jej dopuszczenia w każdym postępowaniu administracyjnym z zakresu ochrony środowiska. Gdyby bowiem taka była wola ustawodawcy, wyraziłby ją w sposób jednoznaczny w wymogach określonych w art. 31 § 1 k.p.a. W przedmiotowej sprawie kwestia negatywnego oddziaływania planowanej inwestycji na herpetofaunę, w tym usytuowania miejsc aktywności płazów (także w miejscach wskazanych przez skarżącego), szlaków migracyjnych, jak również koniecznych do zastosowania środków minimalizujących, została wnikliwie omówiona w Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia, a następnie, na skutek wezwania RDOŚ w [...], w jej aneksie z dnia 27 czerwca 2016 r. Z powyższych materiałów dowodowych wynika, iż organ I instancji procedując w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla omawianego przedsięwzięcia posiadał pełną wiedzę w zakresie występowania herpetofauny w miejscu jego realizacji i okolic, w związku z czym okoliczności wskazywane przez Towarzystwo nie stanowiły nowych, istotnych argumentów w sprawie.