Należy jednak podkreślić, że przepis ten, będący powtórzeniem reguły zawartej w art. 35 § 5 kpa nie stanowi podstawy do odliczenia terminów wszelkich tych czynności organu administracji publicznej, które jakkolwiek wynikają z przepisów prawa, w tym z kodeksu postępowania administracyjnego, to jednak stanowią zwykłe elementy składające się na to postępowanie, nie wymagające dodatkowych, nadzwyczajnych działań zmierzających do nadania procedurze właściwego biegu. Nie można zatem uznać za takie czynności np. zawiadomienia stron o wszczęciu postępowania, nieuzasadnione oczekiwanie organu na pismo, które nie ma wpływu na bieg sprawy, zawiadomienia stron o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym sprawy, uczestniczenia w przeprowadzeniu dowodu, oczekiwanie organu na potwierdzenie otrzymania przez stronę innego pisma czy zasięganie porady organów nadrzędnych co do sposobu załatwienia sprawy (por. wyrok NSA z 17 marca 1988 r. SAB/Gd 14/87 publ. ONSA 1988 Nr 1, poz. 41, wyrok NSA z dnia 10 lutego 2009 r. sygn. akt II OSK 136/08, wyrok NSA z dnia 14 października 2010 r. sygn. akt II OSK 1573/09, wyrok NSA z dnia 3 lutego 2009 r. sygn. akt II OSK 87/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 marca 2007 r. sygn. akt VII SA/Wa 2410/06).
Wniosek o ustalenie lokalizacji opisanej wyżej inwestycji celu publicznego wpłynął do Urzędu Miejskiego w T. w dniu [...] kwietnia 2012 r. wobec tego, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 57 § 1 § 1 kpa, przy obliczaniu terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Od dnia następnego tj. dnia [...] kwietnia 2012 r. rozpoczął się bieg terminu na załatwienie sprawy. Decyzja lokalizacyjna została wydana w dniu [...] sierpnia 2012 r. a więc z przekroczeniem terminu. W sprawie należało jedynie rozważyć, czy w tym terminie zaistniały zdarzenia, o jakich mowa w przywołanym wyżej przepisie art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym czyli zdarzenia powodujące wstrzymanie biegu terminu na wydanie decyzji w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Sąd działając z urzędu w oparciu o art. 134 ppsa nie dostrzegł naruszeń prawa, które skutkowałyby konicznością wyeliminowania zaskarżonego postanowienia z obrotu prawnego. Sąd administracyjny ocenia legalność zaskarżonych aktów administracyjnych; nie dokonuje ustaleń faktycznych w zakresie objętym sprawą administracyjną lecz bada jedynie, czy ustalenia faktyczne dokonane przez organy administracji publicznej, których orzeczenia zostały zaskarżone odpowiadają prawu (por. wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2007 r., II FSK 72/2006 ONSAiWSA 2008/2 poz. 31). Tak dokonana ocena prowadzi do wniosku, że zaskarżone postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju uchylające postanowienie organu pierwszej instancji i orzekające co do istoty sprawy nie narusza przepisów kpa. Uzasadnienie decyzji organu drugiej instancji jest szczegółowe i wyczerpujące; zawiera wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione. Minister Infrastruktury i Rozwoju na stronach 4, 5 i 6 uzasadnienia zaskarżonego postanowienia szczegółowo wyjaśnił i wskazał sposób obliczenia terminów, które należało odliczyć od 65 - dniowego ustawowego terminu, a które nie podlegają odliczeniu. Powyższe obliczenia i szczegółowe uzasadnienie Sąd uznaje za prawidłowe.