Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran Sędziowie Sędzia WSA Anna Sękowska (spr.) asesor WSA Paweł Dańczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 8 sierpnia 2019 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi K. B. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z [...] stycznia 2019 r., Nr [...], Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji orzekł o odmowie wydania K. B. zaświadczenia o wysokości osiąganych zarobków w latach 1978-1989 z uwzględnieniem okresów składkowych i nieskładkowych, niezbędnych do ustalenia prawa do emerytury
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że wniosek o wydanie zaświadczenia został złożony w oparciu o art. 125a ust. 3 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wnioskodawca był zaś w latach 1978 - 1989 pracownikiem Ministerstw Spraw Wewnętrznych.
Organ w dalszej części przypomniał, że zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego (art. 217 § 1 i § 2 pkt 2), organ administracji wydaje zaświadczenie na żądanie osoby ubiegającej się o ile fakty albo stan prawny, których potwierdzenia domaga się wnioskodawca, wynikają z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów bądź innych danych znajdujących się w posiadaniu organu. Innymi słowy organ musi posiadać dane, które mogą być podstawą wydania zaświadczenia.
Jednocześnie organ wyjaśnił, że nie posiada on dokumentacji na podstawie której możliwe byłoby wydanie żądanego przez K. B. zaświadczenia. W oparciu bowiem o art. 25 ustawy IPN dokumenty, zbiory danych, rejestry kartoteki wytworzone oraz zgromadzone w MS do 6 maja 1990 r. zostały przekazane do IPN na podstawie protokołu z [...] kwietnia 2001 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji nie posiada zatem stosownych dokumentów, przez co nie może wydać zaświadczenia o żądanej treści.
Pismem z [...] lutego 2019 r. K. B. wniósł skargę w wskazane na wstępie postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając organowi naruszenie art. 125a ust. 3 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz naruszenie art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Strona wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
W uzasadnieniu skargi przywołano brzmienie art. 125 a ust. 3 i ust. 4 ustawy o emeryturach i wskazano, że nie ma racji organ kwestionując, że jest następcą prawnym organu funkcjonującego w przeszłości pod nazwą Minister Spraw Wewnętrznych, o czym świadczy również fakt że MSWiA dysponował stosownymi dokumentami do 30 kwietnia 2001 r., tj. do dnia przekazania dokumentów do IPN. Stąd nieuprawnione, zdaniem skarżącego, jest twierdzenie, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji nie posiada stosownych dokumentów i nie może wydać zaświadczenia. Przekazanie ich do IPN nie czyni go następcą prawnym MSW, ale stanowi o miejscu ich archiwizacji.
W odpowiedzi skargę organ administracji publicznej wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Przedmiotem rozpoznawanej skargi jest postanowienie, o którym mowa w art. 119 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), zatem stosownie do treści tego przepisu oraz art. 120 p.p.s.a. sprawa mogła być rozpoznana w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów.