Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2011 r. sprawy ze skargi A. W. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wniosku - oddala skargę -
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2011 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, na zasadzie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 144 K.p.a. uchylił postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] września 2010 r., w przedmiocie zwrotu wniosku p. A. W. o stwierdzenie, iż Dwór B. wraz z Parkiem (powiat S.) jest wyłączony spod działania przepisów art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13 ze zm.). Organ odwoławczy jednocześnie orzekł o umorzeniu postępowania w I. instancji w przedmiocie zwrotu wniosku.
W uzasadnieniu postawienia wskazano, że bezzasadny był zwrot wniosku (w myśl art. 66 § 3 K.p.a.), bowiem organ administracji jest właściwy do rozpatrzenia sprawy w myśl § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. Nr 10, poz. 51 ze zm.). Przywołano w tym zakresie uchwałę składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2011 r. sygn. akt I OPS 3/10 (opubl. ONSAiWSA 2011/2 poz. 23).
Skargę na powyższe postanowienie wniósł wnioskodawca p. A. W., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. w zw. z art. 126 K.p.a., poprzez niewłaściwe zastosowanie wprost pierwszej ze wskazanych regulacji, podczas gdy powinna być ona zastosowana w stosunku do zażaleń odpowiednio.
W skardze wskazano również, iż wobec okoliczności sprawy wystarczającym procesowo orzeczeniem byłoby uchylenie postanowienia o zwrocie wniosku - pogląd o możliwości wyłącznie uchylenia zaskarżonego aktu, wobec wyłącznie odpowiedniego stosowania art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. do postanowień wyrażany jest w doktrynie.
Wywodzono, iż umorzenie postępowania jest dla Strony całkowicie niezrozumiałe. Nie toczyło się postępowania przed organem I. instancji, bowiem organ zwrócił wniosek. Sentencja decyzji rodzi wątpliwości, czy intencją organu odwoławczego było rozpatrzenie sprawy przez organ I instancji.
W odpowiedzi na skargę Minister wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd oddalił skargę, gdyż nie zasługuje ona na uwzględnienie, albowiem zaskarżone postanowienie nie narusza prawa, w stopniu uzasadniającym jego wyeliminowanie z obrotu.
Niesporne jest w sprawie, iż wobec właściwości organu administracji do rozpatrzenia żądania Strony, należało uchylić postanowienie w przedmiocie zwrotu wniosku. Przesadzające znaczenie ma w tym kontekście uchwała sygn. akt I OPS 3/10.
Uchwała składu siedmiu sędziów posiada tzw. ogólną moc wiążącą, wynikającą z art. 269 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Przepis ten nie pozwala żadnemu składowi sądu administracyjnego (w tym wojewódzkiego sądu administracyjnego) rozstrzygnąć innej sprawy w sposób sprzeczny ze stanowiskiem zawartym w uchwale powiększonego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skład, który nie podziela wspomnianego stanowiska, może jedynie ponownie przedstawić dane zagadnienie odpowiedniemu składowi powiększonemu.