Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Władysław Kulon, Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, Protokolant asystent sędziego Krzysztof Caliński, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 r. sprawy ze skargi E. Sz. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie Uchylenie decyzji o uznaniu za osobę bezrobotną i przyznaniu zasiłku i odmowa uznania za osobę bezrobotną I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...], nr [...] wydaną z powołaniem się na art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 71 ust. 1 i 2, art. 72, art. 73 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (j.t. Dz. U. z 2013 r. poz. 674 ze zm.), dalej ustawa, oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania E. Sz., dalej skarżący, od decyzji Prezydenta Miasta W. z dnia [...], nr [...] orzekającej o:
- uchyleniu decyzji ostatecznej Prezydenta Miasta W. a nr [...] z dnia [...] o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z dniem 08.01.2013 r. i przyznaniu prawa do zasiłku od dnia 16.01.
2013 r. do dnia 15.01.2014 r.,
- odmowie uznania za osobę bezrobotną z dniem 08.01.2013 r.
- Wojewoda D. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu wskazał, że ww. decyzją Prezydenta Miasta W. z dnia [...] po wznowieniu postępowania orzeczono o uchyleniu decyzji ostatecznej Prezydenta Miasta W. nr [...] z dnia [...] o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z dniem 08.01.2013 r. i przyznaniu prawa do zasiłku od dnia 16.01.2013 r. do dnia 15.01.2014 r. oraz orzeczono o odmowie uznania skarżącego za osobę bezrobotną z dniem 08.01.2013r.
Od tej decyzji skarżący złożył odwołanie, wnosząc o jej uchylenie.
W uzasadnieniu podał, że po raz pierwszy zarejestrował się jako osoba bezrobotna w dniu 28.11.1991 r. z prawem do zasiłku od 28.11.1991 r. do 31.03.1993 r. Od 01.04.1993 r. do 31.08.1995 r. był zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. W tym czasie złożył wpis do rejestru ewidencji działalności gospodarczej z myślą o jej założeniu w dniu 01.08.1994 r. (otrzymał wówczas informację z urzędu pracy, że sam wpis do ewidencji działalności gospodarczej nie powoduje utraty statusu osoby bezrobotnej). Działalności gospodarczej z powodu choroby nigdy nie rozpoczął, o czym świadczą zaświadczenia z ZUS i Urzędu Skarbowego. W okresie od 01.09.1995 r. do 31.08.1998 r. przebywał na rencie inwalidzkiej drugiej grupy. Po utracie prawa do renty ponownie zarejestrował się jako bezrobotny do momentu podjęcia pracy, a po ostatnim okresie zatrudnienia od 01.06.2009 r. do 31.08.2012 r., rejestrując się w Powiatowym Urzędzie Pracy we W. w dniu 08.01.2013 r., nie posiadał wiedzy, że zmieniły się przepisy i sam fakt posiadania wpisu do rejestru ewidencji gospodarczej bez względu na to, czy działalność gospodarcza jest prowadzona, stanowi przesłankę uzasadniającą pozbawienie takiej osoby statusu bezrobotnego. W dniu rejestracji, tj. 08.01.2013 r., urząd pracy nie poinformował go o tym, ani nie zażądał zaświadczenia potwierdzającego wpis do rejestru ewidencji działalności gospodarczej. Dopiero po roku, tj. w dniu 04.02.2014 r. zażądano od niego takiego zaświadczenia. Uważa więc, że w najmniejszym stopniu nie zawinił tak niekorzystnemu orzeczeniu.
W toku postępowania odwoławczego organ odwoławczy ustalił, że skarżący został zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy we W. jako osoba bezrobotna w dniu 08.01.2013 r. z prawem do zasiłku od dnia 16.01.2013 r. do dnia 15.01.2014 r. W dniu rejestracji skarżący złożył oświadczenie, że nie posiada wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.