Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2014 r. sprawy ze skargi M. R. na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Starostę W. w przedmiocie przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu w środowisku dla Zakładu [...] w W. 1. stwierdza przewlekłość prowadzonego postępowania administracyjnego, w pozostałej części umarza postępowanie sądowe; 2. stwierdza, że przewlekłość nie miała charakteru rażącego; 3. wymierza Staroście W. grzywnę w wysokości 500 zł (pięćset złotych); 4. zasądza od Starosty W. na rzecz skarżącego M. R. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z 23 września 2013 r. M. R., dalej skarżący, wniósł o zobowiązanie Starosty Powiatu w W. do:
1. wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi akt;
2. o stwierdzenie, że bezczynność lub przewlekłe postępowanie organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;
3. o ukaranie pracownika winnego niezałatwienie sprawy w terminie grzywną
4. o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania.
Z uzasadnienia skargi wynika, że skarga dotyczy postępowania administracyjnego prowadzonego przez Starostę W. w związku z przekraczaniem norm hałasu przez B. S. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" w W. Postępowanie zostało wszczęte [...] października 2009r. Decyzją nr [...] z [...] grudnia 2009 r. znak: [...], Starosta W. ustalił, dopuszczalny poziom hałasu dla terenu zabudowy jednorodzinnej dla pory nocnej 40 dB i zobowiązał B. S. do zastosowania rozwiązań ograniczających emisję hałasu.
Od decyzji tej odwołała się B. S.
Decyzją z [...] sierpnia 2011r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., dalej SKO, uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do rozpoznania organowi I instancji.
W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Starosta W. decyzją nr [...] z [...] maja 2011 r., znak: [...], umorzył przedmiotowe postępowanie na podstawie art. 105 § 1 K.p.a.
Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli P. R. i M. R.
Decyzją z [...] maja 2011 r., znak: [...] SKO uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
Decyzją nr [...] z [...] marca 2011 r., znak: [...] Starosta W. stwierdził brak przekroczenie dopuszczalnych norm hałasu w środowisku poza terenem zakładu "[...]" oraz nakazał B. S. utrzymanie poziomu emitowanego przez ten zakład hałasu na granicy terenów zabudowy mieszkaniowej, podlegających ochronie przed hałasem, zlokalizowanych na nieruchomościach przy ulicy [...] [...],[...],[...] oraz przy ulicy [...] w W. na poziomie dopuszczalny tj. 45 dB dla dnia i 40 dB dla pory nocnej.
W wyniku wniesionych przez P. R., M. R. i B. S. odwołań, decyzją z [...] stycznia 2013 r. znak: [...] SKO ponownie uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę organowi I instancji do rozpoznania.
Akta ponownie wpłynęły do organu I instancji 22 marca 2013 r.
P. R. i M. R. pismem z 12 czerwca 2013 r. wnieśli na podstawie art. 37 § 1 K.p.a. do organu II instancji czyli SKO zażalenie na przewlekłe prowadzenie postępowania i niezałatwienie sprawy w terminie.
[...] lipca 2013 r. SKO w postanowieniu znak: [...] uznało zażalenie na bezczynność i wyznaczyło organowi dodatkowy termin na załatwienie sprawy do 2 września 2013 r.
Skarżący wskazuje, że do daty skierowania skargi do WSA organ nie wydał aktu i tym samym naruszył art. 35 § 1 K.p.a, który określa maksymalny termin załatwienia sprawy a także zasadę zaufania do organów administracji wyrażoną w art. 8 K.p.a.
W odpowiedzi na skargę na przewlekłość postępowania (poprzednia odpowiedź na skargę dotyczyła bezczynności) organ pismem z 8 stycznia 2014 r. (k 27 akt sądowych), wniósł o jej odrzucenie.