Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Szymańska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Anna Sękowska Asesor WSA Agnieszka Wąsikowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 19 września 2019 r. sprawy ze skargi H. M. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego oddala skargę
Pismem z dnia 9 czerwca 2018 r. H. M. wniosła skargę na bezczynność Państwowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w N.. Według skarżącej organ ten pozostaje 10 lat bezczynny w sprawie rozpatrzenia jej wniosku dotyczącego naruszenia przez sąsiadów skarżącej (państwa G.) § 29 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422 z późn.zm.), dalej : "rozporządzenia". Zdaniem skarżącej powyższa kwestia stanowi odrębną sprawę od "sprawy ogrodzenia p. G. - jako samowoli budowlanej" i organ powinien wszcząć odrębne postępowanie w sprawie naruszenia ww. przepisu rozporządzenia. Skarżąca podniosła także, że przed wniesieniem skargi na bezczynność złożyła "ponaglenie lub zażalenie z art. 37 kpa".
Skarżąca wniosła o:
- stwierdzenie 10-letniej bezczynności i przewlekłości postępowania w sprawie z jej wniosku o naruszenie przez p. G. § 29 rozporządzenia;
- nałożenie na organ "możliwie najwyższej kary finansowej";
- przyznanie na rzecz skarżącej "jak najwyższej kwoty finansowej tytułem rekompensaty (...)";
- spowodowanie przez WSA w Warszawie - na podstawie 38 Kpa - "odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej albo innej przewidzianej w przepisach prawa" wobec wszystkich pracowników organu, którzy zajmowali się jej sprawą.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Organ stwierdził, że kwestia ewentualnego naruszenia § 29 rozporządzenia została wyjaśniona w decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w N. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r., w której organ odstępując od nałożenia na inwestora (A. G. i U. G.) obowiązku wykonania określonych czynności lub robót budowlanych wyjaśnił, czy w sprawie doszło do zmiany naturalnego spływu wód opadowych. Powyższe potwierdza, w ocenie organu, że kwestia naruszenia § 29 rozporządzenia była wyjaśniana w toku postępowania administracyjnego prowadzonego w sprawie budowy ogrodzenia na działce nr ewid. [...] w m. A.. Zatem zarzut skarżącej, że organ nie wszczął odrębnego postępowania w sprawie naruszenia § 29 rozporządzenia, jest bezzasadny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), dalej: "p.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 - 4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.
Przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie definiują pojęcia bezczynności. W piśmiennictwie i orzecznictwie sądowym przyjmuje się jednak, że bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie (np. z art. 35 k.p.a.) decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (zob. T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 109). Istota skargi na bezczynność polega bowiem na tym, że sąd uwzględniając skargę zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, bądź dokonania czynności zgodnie ze wskazanym wyżej przepisem. Dla uwzględnienia skargi na bezczynność konieczne jest zatem uprzednie ustalenie, że istnieje konkretny przepis prawa, który zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub podjęcia czynności.