Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpatrzenia odwołania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara (spr.), Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Aneta Dąbrowska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 29 lutego 2016 r. sprawy ze skargi H. S. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpatrzenia odwołania 1. umarza postępowanie sądowe w przedmiocie zobowiązania Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpatrzenia odwołania od decyzji Wojewody [...] z [...] października 2012 r. nr [...], 2. stwierdza, że Minister Infrastruktury i Budownictwa pozostawał w bezczynności w rozpatrzeniu powyższego odwołania i że miała ona charakter rażący, 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz skarżącego H. S. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją Wojewody [...] Nr [...] z dnia [...] października 2011 r. znak [...] wydano zezwolenie na realizację inwestycji drogowej, polegającej na budowie drogi ekspresowej [...]. Wydzielona pod inwestycję nieruchomość, stanowiąca własność skarżącego H. S., położona w obrębie [...], gm. [...] obejmująca wykazane w ww decyzji działki gruntu tj. [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], położone są w liniach rozgraniczających drogi krajowej, ustalonych ww decyzją i w myśl przepisu art. 12 ust.4 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych przeszła na własność Skarbu Państwa.

Decyzją z dnia z dnia [...] października 2012 r. znak [...] Wojewoda [...] orzekł o ustaleniu odszkodowania w wysokości 2 716 770,00 zł na rzecz H. S. z tytułu przejęcia z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa prawa własności ww nieruchomości.

Od powyższej decyzji H. S. reprezentowany przez swojego pełnomocnika r.pr. J.S. w dniu 26 października 2012 roku wniósł za pośrednictwem Wojewody [...] do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej odwołanie, negując ustaloną w niej wartość nieruchomości. W dniu 22 marca 2013 roku skarżący wniósł uzupełnianie do powyższego odwołania.

W związku nie podejmowaniem przez organ odwoławczy czynności i niezałatwieniem sprawy w terminie, skarżący, poprzez swojego pełnomocnika, wystąpił do Ministra z wezwaniem do uśnięcia naruszenia prawa.

Do dnia wniesienia przedmiotowej skargi organ nie wydał w sprawie rozstrzygnięcia.

Pismem z dnia 3 dnia października 2015 r. skarżący H. S. reprezentowany przez swojego pełnomocnika r.pr. P.L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność organu wnosząc o:

1. zobowiązanie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej do wydania odpowiedniego aktu prawnego, w terminie 14 dni od daty doręczenia akt organowi;

2. stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa,

3. zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Rozwoju (następca Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej) wniósł o oddalenie skargi, jednocześnie wnosząc o skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym art. 119 pkt.2 P.p.s.a.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach ze skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania organów określonych w punktach 1 - 4a.

W niniejszej sprawie wydanie przez organ decyzji po wniesieniu do Sądu skargi na bezczynność powoduje, że zobowiązanie organu do rozpatrzenia wniesionego przez skarżącego odwołania od decyzji I instancyjnej, w określonym terminie stało się bezprzedmiotowe, a postępowanie sądowe w tym przedmiocie należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. zgodnie z treścią pkt I wyroku.

Strona 1/3