Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędziowie sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, sędzia WSA Anna Szymańska (spr.), Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2014 r. sprawy ze skargi R. U. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie wydania zaświadczenia 1. stwierdza, że bezczynność Prezydenta W. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe; 3. zasądza od Prezydenta W. na rzecz skarżącego R. U. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
R. U. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie wydania zaświadczenia o określonej treści.
Stan faktyczny sprawy jest następujący:
R.U. złożył w dniu [...] stycznia 2014 r. do Prezydenta [...] wniosek o wydanie zaświadczenia potwierdzającego określone fakty dotyczące wykonywania przez W. prawa głosu na zebraniach wspólnoty mieszkaniowej mieszkańców nieruchomości znajdujących się przy ul. [...] i [...] w W. Następnie skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu pisma do organu - 6 lutego 2014 r.).
Pismem z dnia 13 marca 2014 r. skarżący wywiódł skargę na bezczynność Prezydenta W., wnosząc o zobowiązanie organu do rozpoznania wniosku w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z uzasadnieniem. R.U. domagał się ponadto od organu kwoty 305,50 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (koszty sporządzenia skargi, sporządzenia kopii dokumentów, opłaty pocztowe).
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podał, że w piśmie z dnia 17 kwietnia 2014 r. skarżący otrzymał informacje, których domagał się od organu.
W piśmie z dnia 26 maja 2014 r. skarżący wywiódł, że w związku z treścią pisma z dnia [...] kwietnia 2014 r., postępowanie w przedmiocie zobowiązania organu do wydania w określonym terminie aktu (zaświadczenia) jest bezprzedmiotowe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W sprawie nie jest sporne, że Prezydent W. pismem z dnia [...] kwietnia 2014 r. udzielił skarżącemu żądanych informacji. Podjęcie przez organ czynności procesowych powoduje, że ustaje stan bezczynności organu, co uzasadnia umorzenie postępowania w zakresie skargi na bezczynność organu (por. uchwała NSA z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08).
Sąd nie jest natomiast zwolniony z obowiązku rozpoznania skargi wniesionej na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako p.p.s.a., w zakresie orzekania w przedmiocie stwierdzenia, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz w zakresie wymierzenia organowi grzywny z tego tytułu (por wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2013 r., sygn. akt II OSK 2390/12, postanowienia NSA z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt II OSK 1360/12 i z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt II GSK 872/14).
Zgodnie z art. 149 § 1 zdanie drugie p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę, jednocześnie stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, a stosownie do art. 149 § 2 p.p.s.a. w przypadku uwzględnienia skargi, sąd może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny. Uwzględnienie skargi na bezczynność (przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego) może polegać na stwierdzeniu, że bezczynność (przewlekłe prowadzenie postępowania) miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa albo że naruszenie prawa nie było rażące, mimo że są podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, z uwagi na to, że akt taki został wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu.