Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska, Sędziowie: Asesor WSA Marta Pająkiewicz-Kremis, Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV w dniu 20 maja 2020 r. sprawy ze skargi J. B. na bezczynność Prezydenta Miasta W. w przedmiocie zawiadomienia o zamiarze zorganizowania zgromadzenia oddala skargę w całości.
W dniu 28 września 2019 r. J. B. (dalej: strona, skarżący) przesłał Prezydentowi W. (dalej: Prezydent, organ) - na adres poczty elektronicznej Centrum Zarządzania Kryzysowego Urzędu Miasta W. - dwa zawiadomienia o organizowanych w trybie uproszczonym zgromadzeniach w dniach: 30 września 2019 r. (w godzinach 8:00-12:00) i 1 października 2019 r. (w godzinach 8:00-20:00). Z przesłanych przez stronę zgłoszeń wynikało, że wskazane zgromadzenia, w którym przewidywana liczba uczestników została określona na dwie osoby, polegać miały na przemieszczaniu się samochodu wyznaczonymi ulicami W. z banerami i włączonym nagłośnieniem, z możliwością zatrzymywania się w miejscach dozwolonych.
W odpowiedzi na powyższe zawiadomienie organ w dniu 29 września 2019 r. - drogą elektroniczną - zawiadomił stronę, że jej zgłoszenia nie spełniają kryteriów ustawowej definicji zgromadzenia. W tym zakresie wyjaśnił , że dla uznania danej grupy osób za zgromadzenie konieczne jest bowiem łączne spełnienie następujących przesłanek, a mianowicie : forma zgrupowania, określoność miejsca, dostępność (nieograniczona indywidualnie otwartość) oraz wspólnota celów. Tymczasem przejazd dwóch osób samochodem po ulicach miasta nie spełnia przede wszystkim kryterium otwartości, postrzeganej w kontekście możliwości tworzenia w jej ramach kontaktów społecznych. Przestrzeń zgrupowania winna być dostępna dla szerokiego kręgu osób mogących anonimowo się do niego dołączyć i w każdej chwili się odłączyć bez napotykania jakichkolwiek trudności. Stąd też, aby uznać dane zgrupowanie za zgromadzenie musi się ono odznaczać otwartością i powszechną dostępnością dla osób zainteresowanych. Mając na uwadze powyższe okoliczności organ stwierdził, że przedsięwzięcia planowane w formie przejazdu samochodem dwóch osób nie mogą odbyć się w formie zgromadzenia publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. Prawo o zgromadzeniach (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 631 ze zm., dalej u.p.z.).
Skarżący, ustosunkowując się zaprezentowanego przez Prezydenta stanowiska w e-mailu z dnia 30 września 2019 r., z godziny 11:24 wskazał, że dokonane przez niego zgłoszenia spełniają wszelkie wymogi ustawowe. Przewidziano bowiem, że zgromadzenia odbywają się na otartej przestrzeni, na ulicach miasta, które są dostępne dla nieokreślonych imiennie osób. Nie jest to teren zamknięty, odizolowany barierkami i bramkami. Mieszkańcy mogą swobodnie się poruszać ulicami miasta. Podana jest również trasa przemieszczania się zgromadzenia oraz są wyszczególnione ulice. Zatem miejsce zgromadzenia zostało jasno określone, podobnie jak i liczba jego uczestników. Zdaniem strony, nie ma zaś w ustawie - Prawo o zgromadzeniach wymogu umożliwienia przyłączania się do organizowanego zgromadzenia innych osób. Natomiast ewentualność taka istnieje m.in. w miejscach postoju auta. Skarżący podkreślił, że identyczne mobilne zgromadzenia odbywały się w wielu miastach Polski i zawsze były one rejestrowane w Biuletynie Informacji Publicznej (BIP). Dodatkowo zgromadzenie oparte na podobnej zasadzie (przejazd rowerowy) zostało zarejestrowane także przez sam organ w dniu 28 września 2016 r. Z tych powodów skarżący uznał stanowisko organu za bezzasadne w świetle konstytucyjnego prawa do wolności zgromadzeń i wypowiedzi.