Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędziowie: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski (spr.) po rozpoznaniu w Wydziale IV w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 lutego 2016 r. sprawy ze skargi Z. R. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 7 stycznia 2013 r. o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej oddala skargę w całości.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2013 r. Z. R. ( dalej skarżący) złożył mi.in. skargę na przewlekłość postępowania działającego z upoważnienia Prezydenta W. Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W.( dalej organ I instancji ) w przedmiocie zakończonego postępowania administracyjnego na złożony wniosek z dnia 7 stycznia 2013 r.. Podał, że przed wniesieniem skargi pismem z dnia 18 marca wypełnił obowiązek z art. 37 k.p.a. wnosząc zażalenie na niezałatwienie sprawy i przewlekłość postępowania w sprawie do organu wyższego stopnia. W motywach uzasadnienia podał m.in., że decyzje wydano z rażącym naruszeniem prawa, gdyż organ opóźniając się z ich wydaniem przeciwstawiał się wyraźnej woli strony zawartej w piśmie z dnia 22 stycznia 2013 r. o odmowie dalszej współpracy i dopuścił się niedozwolonej przewlekłości w ich wydaniu i zawartej odmowie udzielenia pomocy. Opisał nieprawidłowy - jego zdaniem - sposób postępowania organów w jego sprawach oraz powołał się na swoją trudną sytuację majątkową i życiową. W odpowiedzi na skargę organ I instancji wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o oddalenie. W motywach podano m.in., że postępowanie administracyjne wszczęte wnioskiem skarżącego z dnia 7 stycznia 2013 r. zostało zakończone wydaniem z upoważnienia Prezydenta W. przez Kierownika ZTPS nr [...] Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej trzech decyzji administracyjnych. z dnia [...] marca 2013 roku -o nr [...],[...][...] w przedmiocie odmowy przyznania skarżącemu pomocy w formie zasiłku celowego i okresowego.
W dalszej kolejności stwierdzono, że postawa skarżącego przejawiająca się w całkowitym braku współpracy i świadomym utrudnianiu ustalenia przez organ stanu faktycznego sprawy, uniemożliwiła przeprowadzenie rodzinnego wywiadu środowiskowego i doprowadziła do wydania negatywnych dla skarżącego rozstrzygnięć. Następnie skonstatowano, że mimo usilnych starań podjętych w celu przeprowadzenia obowiązkowego rodzinnego wywiadu środowiskowego, mimo prawidłowego zawiadamiania skarżącego o propozycjach terminów i konieczności dokonania tej czynności przed wydaniem decyzji, pracownikowi socjalnemu nie udało się przeprowadzić rodzinnego wywiadu środowiskowego w miejscu zamieszkania skarżącego. Organ nie był zatem w stanie ustalić faktycznej sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej skarżącego a tym samym przesądzić ponad wszelką wątpliwość o spełnieniu przez skarżącego ustawowych przesłanek warunkujących prawo do wnioskowanych świadczeń. W toku całego postępowania organ pomocowy nie pozostawał w bezczynności, podejmując z urzędu szereg czynności wynikających z przepisów prawa, mających na celu możliwie szybkie załatwienie sprawy. Nadto wskazano, że na wniesione przez skarżącego w ustawowym terminie do wniesienia odwołania pismo z dnia 18 marca 2013r. będące zarówno odwołaniem od wydanych w tej sprawie przez organ pierwszej instancji wskazanych wyżej decyzji jak i zażaleniem złożonym w trybie art. 37 k.p.a. organ odwoławczy wydał cztery postanowienia o umorzeniu postępowania wszczętego tym zażaleniem.