Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Izabella Kulig - Maciszewska /spr./, Zbigniew Rausz, Protokolant Urszula Radziuk, po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2004 r. sygn. akt I SA 2397/02 w sprawie ze skargi Romana L. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 26 sierpnia 2002 r. (...) w przedmiocie komunalizacji 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie 2. zasądza od Romana L. na rzecz Gminy Ł. kwotę 280 zł /słownie: dwieście osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
OSK 1065/05
U z a s a d n i e n i e
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 marca 2004 r. uchylił zaskarżoną przez Romana L. decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 26 sierpnia 2002 r. (...) i poprzedzającą ją decyzję Wojewody Ś. z dnia 9 kwietnia 2002 r. (...), wydane w przedmiocie komunalizacji.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:
Wojewoda Ś. decyzja z dnia 10 października 2000 r. (...), wydaną na podstawie art. 73 ust. 1-5 w związku z art. 103 ust. 2-4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Ł. własność nieruchomości zajętych pod drogi publiczne /lokalne miejskie/, oznaczonych jako działki nr 1948/136 o pow. 103 m2 i nr 1950/136 o pow. 16 m2, stanowiących własność Romana L.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia 21 marca 2001 r. (...), po rozpatrzeniu odwołania Romana L., uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Prezes uznał, że z akt sprawy nie wynika, na jakiej podstawie przedmiotowe nieruchomości zostały zaliczone do jednej z kategorii dróg publicznych w rozumieniu art. 2 ustawy o drogach publicznych i czy nieruchomości te stanowiły drogę publiczną w dniu 1 stycznia 1999 r. Brak tych ustaleń narusza art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną.
Wojewoda Ś., po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z dnia 9 kwietnia 2002 r. (...), orzekł o nabyciu przez Gminę Ł. opisanych wyżej nieruchomości. Wojewoda przyjął, że stosownie do art. 103 ust. 2 Przepisów wprowadzających z 1998 r. dotychczasowe drogi gminne oraz lokalne miejskie stają się z dniem 1 stycznia 1999 r. drogami gminnymi. Będące przedmiotem wniosku Gminy Ł. nieruchomości były we władaniu tej Gminy i stanowiły drogę lokalną miejską, wymienioną w uchwale Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia 31 marca 1987 r., (...), w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg gminnych oraz lokalnych miejskich /Dz.Urz. Woj. K. 1987 nr 6 poz. 112/, jako ulica Juliusza L. Z materiału dowodowego wynika, że wnioskodawca wykonywał faktyczne władztwo nad nabywaną nieruchomością drogową. Nieruchomości te podlegają przepisom art. 73 ustawy z 13 października 1998 r. a właścicielowi przysługuje odszkodowanie od Burmistrza Miasta Ł.
Roman L. odwołując się od powyższej decyzji podniósł m.in., że nieruchomości te nie spełniają przesłanek z art. 73 powołanej ustawy. W wykazie dróg lokalnych, ul. L. kończy się przed nieruchomością stanowiącą własność skarżącego. Droga będąca przedmiotem sporu przeznaczona jest jako prywatny dojazd i nie spełnia norm drogi lokalnej. W powołanych przez organ księgach wieczystych nr 1955 i 1956 nie istnieją działki o nr 1948/136 i 1950/137. Przeprowadzone rozgraniczenie z 1994 r. było niezgodne z prawem, a podpis skarżącego został sfałszowany. Postępowanie w tej sprawie prowadzi Prokuratura Rejonowa w T. Oddział Zamiejscowy w M., (...).