Skarga kasacyjna na decyzję Wojewody L. w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod ulicę
Tezy

1. W wyniku reformy z czerwca 1998 r. utworzone zostały /i uwłaszczone/ nowe jednostki samorządu: powiaty i województwa, które dopiero z dniem 1 stycznia 1999 r. stały się właścicielami m.in. nieruchomości zajętych pod drogi publiczne, a w dniu 31 grudnia 1998 r. będących we władaniu Skarbu Państwa. W tej sytuacji zobowiązanie Skarbu Państwa do wypłaty odszkodowania za te nieruchomości staje się uzasadnione bo powiaty i województwa nie zostały wskazane jako następcy prawni Skarbu Państwa w tym zakresie. Brak natomiast takiego uzasadnienia w odniesienia do gmin mających wypłacać odszkodowania za nieruchomości zajęte pod drogi będące w dniu 31 grudnia 1998 r. drogami gminnymi.

2. Przepis art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ zastąpił kategorię obejmującą zarówno drogi gminne i lokalne miejskie niejako zbiorczą kategorią dróg gminnych nie ma charakteru konstytutywnego, dostosowuje jedynie przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/ do nowego modelu ustrojowego władzy lokalnej, w którym brak podstaw do wyróżniania dróg gminnych w gminach i lokalnych w miastach, w sytuacji gdy podstawową jednostką podziału terytorialnego, a zarazem podstawową jednostką samorządu jest gmina.

3. Do wypłaty odszkodowania za nieruchomości zajęte pod drogi lokalne miejskie zobowiązane są gminy.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miasta P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2004 r. II SA/Lu 730/03 w sprawie ze skarg Prezydenta Miasta P. oraz Marka P. na decyzję Wojewody L. z dnia 19 maja 2003 r. w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod ulicę - oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2004 r. /II SA/Lu 730/03/, po rozpatrzeniu sprawy ze skarg Prezydenta Miasta P. i Marka P. na decyzję Wojewody L. z dnia 19 maja 2003 r. w przedmiocie odszkodowania za ulice - oddalił skargi.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że zaskarżoną decyzją, po rozpatrzeniu odwołania Marka P. od decyzji Starosty P. z dnia 21 lutego 2003 r. ustalającej na rzecz Marioli i Marka P. odszkodowanie w kwocie 228.352 zł za przejście na własność Gminy Miasto P. działki nr 2/18 o pow. 0,5120 ha - Wojewoda uchylił decyzję organu I instancji w pkt II zobowiązującym Skarb Państwa do wypłaty odszkodowania i orzekł, że do wypłaty ustalonego odszkodowania zobowiązuje Gminę Miasto P., a w pozostałej części decyzję I instancji utrzymał w mocy. Wojewoda L. w uzasadnieniu stwierdził, że organ I instancji ustalił odszkodowanie w wym. kwocie na rzecz Marioli i Marka P. za działkę ozn. Nr 2/18 położoną w P. w związku z jej przejęciem przez Gminę Miasto P. pod ulicę Dojazd do Wiaduktu. Marek P. kwestionował w odwołaniu wysokość odszkodowania i nieustalenie odszkodowania za składniki budowlane, jezdnię, chodnik oraz fragment zatoki parkingowej. Działkę zajętą pod drogę lokalną miejską małżonkowie P. nabyli w 1998 r. Działka nr 2/18 była wydzielona z działki nr 2/13, a ta z kolei z działki nr 422/2, która na dzień 31 grudnia 1998 r. była drogą lokalną miejską. Wynika to z rozporządzenia nr 13 Wojewody L. z dnia 29 sierpnia 1995 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg lokalnych miejskich /Dz.Urz. Woj. L. nr 10 poz. 76/. Zgodnie z art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, niestanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem /ust. 1/. Z kolei gmina wypłaca odszkodowanie w odniesieniu do dróg będących w dniu 31 grudnia 1998 r. drogami gminnymi, zaś Skarb Państwa - w odniesieniu do pozostałych dróg /ust. 2/. Podstawą do ujawnienia w księdze wieczystej przejęcia nieruchomości jest ostateczna decyzja Wojewody wydana na wniosek zainteresowanego. Decyzję taką Wojewoda wydał w dniu 3 kwietnia 2002 r. /sprostował następnie postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2002 r./. Przedmiotowe odszkodowanie jest ustalane i wypłacane według zasad i trybu określonych w przepisach o odszkodowaniach za wywłaszczone nieruchomości i na wniosek właściciela nieruchomości. Przepis art. 73 ust. 4 powołanej ustawy odsyła w tym zakresie do art. 128 i nast. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./ z uwzględnieniem zmian wynikających z art. 73 ust. 5 cyt. ustawy. Organ odwoławczy ocenił, że wysokość odszkodowania wynikająca ze sporządzonego operatu szacunkowego została ustalona prawidłowo. Nie uwzględniono przy tym wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego trwałymi nakładami poczynionymi po utracie przez osobę uprawnioną prawa do władania gruntem. Prawidłowo również organ I instancji ustalił, że droga została wybudowana przez Wojewódzki Zarząd Dróg Publicznych w L. ze środków Skarbu Państwa oraz że działka została zajęta pod drogę przed 1990 r., zaś w 1988 r. została założona metryka drogi - ulica Dojazd do Wiaduktu, jak i w tym okresie posiadała już nawierzchnię bitumiczną, chodnik i urządzony zieleniec. W 1991 r. Rada Miasta P. uchwałą Nr XXIV/150/91 z 22 sierpnia 1991 r. zaliczyła tę drogę do kategorii dróg lokalnych miejskich zgodnie z wykazem przekazanym przez Wojewódzką Dyrekcję Dróg Miejskich w L. Spółdzielnia, od której małżonkowie P. nabyli działkę, złożyła oświadczenie, że nie była właścicielem występujących na niej urządzeń drogowych. Z tego względu żądanie ustalenia odszkodowania za te urządzenia uznano za pozbawione podstaw. Organ odwoławczy wyjaśnił także, w oparciu o przepis art. 73 ust. 2 powołanej ustawy i wyrok NSA z dnia 20 września 2002 r. /II SA/Łd 2226/01/, w świetle którego zobowiązaną do wypłaty odszkodowania za drogę lokalną miejską jest gmina właściwa ze względu na położenie nieruchomości zajętej pod taką drogę.

Strona 1/4