Dopiero stwierdzenie naruszeń wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./ po pisemnym ostrzeżeniu skutkuje wszczęciem postępowania w sprawie cofnięcia licencji. Przyjęcie innego rozumienia owego pisemnego ostrzeżenia przedsiębiorcy pozbawiałoby wskazany przepis jakiegokolwiek znaczenia normatywnego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2004 r. 6/II SA 148/03 w sprawie ze skargi Pawła B. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 12 grudnia 2002 r. (...) w przedmiocie cofnięcia licencji przewozowej na wykonywanie międzynarodowego transportu przewozu osób - oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 24 maja 2004 r. 6/II SA 148/03 uchylił decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 12 maja 2002 r. i utrzymaną przez nią w mocy decyzję tegoż organu z dnia 18 września 2002 r. w przedmiocie cofnięcia Pawłowi B. licencji przewozowej na wykonywanie międzynarodowego transportu przewozu osób.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył treść rozstrzygnięcia Ministra, wydanego na podstawie art. 7 ust. 1 i 2 pkt 3 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 2 lit. "b" oraz art. 90 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./, cofającego licencję przywozową na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób udzieloną Pawłowi B., prowadzącemu działalność pod nazwą G. w W. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 2b ustawy licencję cofa się, gdy posiadacz rażąco naruszył warunki określone w licencji lub inne warunki wykonywania działalności objętej licencją, określone przepisami prawa. Organ uznał za udowodnione fakty udokumentowane protokołem z przeprowadzonej u przedsiębiorcy kontroli przez Państwową Inspekcję Pracy wraz z Wojewódzkim Inspektoratem Transportu Drogowego. W tym dokumencie stwierdzono naruszenie art. 10 ust. 3 Umowy Europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe transporty drogowe /A./ /Dz.U. 1999 nr 94 poz. 1087/. W myśl powyższego przepisu umowy, dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe /A./, przedsiębiorca zobowiązany jest do prowadzenia dokumentacji w zakresie czasu pracy i odpoczynków zatrudnianych kierowców, tras jazdy pojazdów oraz liczby przejechanych kilometrów. Zgodnie z powołanym przepisem przedsiębiorca jest zobowiązany przechowywać wypełnione wykresówki co najmniej 12 miesięcy i przedstawiać je na żądanie funkcjonariuszy służb kontrolnych. Strona nie posiadała ich w czasie kontroli. Składane wyjaśnienia, dotyczące braku wykresówek - zdaniem strony zaginęły podczas wypadku - organ uznał za niewiarygodne. Trudno przyjąć, że wymagane prawem wykresówki z przewozów z okresu 12 miesięcy znajdowały się w pojeździe.
Czas pracy pracowników przedsiębiorca winien rejestrować także na podstawie art. 129 Kodeksu pracy. Zdaniem organu wskazane w protokole naruszenia miały charakter rażący z uwagi na ich wielokrotność oraz znajomość obowiązującego prawa przez przedsiębiorcę prowadzącego międzynarodowy transport drogowy.
Skargę na powyższą decyzję wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego Paweł B., podnosząc, że cofnięcie licencji oparto na braku tarcz tachografu. Jako posiadacz jednego autokaru i będąc jednocześnie kierowcą przechowywał tarcze tachografu w autokarze, traktowanym jako biuro i miejsce pracy. Tarcze zaginęły na skutek wypadku w Rumunii.
Minister Infrastruktury wniósł o oddalenie skargi.
Rozpatrując wniesioną skargę na podstawie art. 97 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie będąc związanym granicami skargi na podstawie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "a" i "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ uchylił obie decyzje.