Skarga kasacyjna na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w przedmiocie stwierdzenie nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska, Sędziowie NSA Janina Antosiewicz, Henryk Ożóg (spr.), Protokolant Wiesława Koślińska, po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2005 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "N." w O. Spółka z o.o. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2004 r. sygn. akt I SA 1920/02 w sprawie ze skargi "N." w O. Spółka z o.o. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 5 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie stwierdzenie nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/11

Wojewoda O. decyzją z dnia 7 czerwca 2000 r., (...), wydaną w oparciu o art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ stwierdził, że "O." Spółka z o.o. nabyła użytkowanie wieczyste 780/10000 części nieruchomości o pow. 1,9098 ha, położonej w O. przy ul. S., oznaczonej jako działka nr 130/7, i prawo własności 29 lokali w budynku przy ul. S. 3, 5, 7, 9, 11. Wojewoda przyjął, że Spółka jest następcą prawnym (...) Zakładów Koncentratów Spożywczych w O., którym przysługiwało prawo współzarządu wymienionej nieruchomości.

Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia 20 marca 2002 r., (...), stwierdził z urzędu, że decyzja Wojewody O. z dnia 7 czerwca 2000 r. została wydana z naruszeniem prawa w zakresie odnoszącym się do 62/10000 części użytkowania wieczystego gruntu objętego działką nr 130/7 oraz prawa własności części wspólnych budynku, a także w zakresie dotyczącym prawa własności lokali związanych z tym udziałem /lokale nr 805, 201, 103, 102, 703 i 201B/ przy ul. S. 11, 9 i 5 oraz nieważność tej decyzji w pozostałym zakresie dotyczącym działki nr 130/7.

Spółka "O." wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy podnosząc, że Wojewoda O. w decyzji z dnia 7 czerwca 2000 r. słusznie uznał następstwo prawne Spółki po (...) Zakładach Koncentratów Spożywczych. Prezes nie wykazał dostatecznie braku tego następstwa, stwierdził jedynie, że nie wynika z akt sprawy, aby Skarb Państwa przekazał Spółce prawa rzeczowe do działki nr 130/7. We wniosku podniesiono także inne, następujące zarzuty:

- grunty, którymi współzarządzały (...) Zakłady Koncentratów Spożywczych stały się przedmiotem współużytkowania wieczystego z mocy prawa. Brak deklaratoryjnej decyzji w tym zakresie nie niweczy skutków w zakresie praw rzeczowych Zakładów, jeżeli powstały z mocy prawa;

- prawo użytkowania wieczystego gruntu i współwłasność budynku stanowiły składniki majątkowe przedsiębiorstwa - ZKS w O., zlikwidowanego decyzją Wojewody O. z dnia 28 kwietnia 1992r;

- umową z dnia 10 marca 1992 r. oddano do odpłatnego korzystania mienie Skarbu Państwa na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. W wyniku tej umowy w dniu 1 lutego 1993 r. zawarta została umowa notarialna sprzedaży, której przedmiotem było zbycie przez Skarb Państwa na rzecz /wówczas/ (...) Zakładów Koncentratów Spożywczych "O." przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym, tj. wszystkich składników materialnych i niematerialnych ZKS w O.;

- obecna "N." jest następcą prawnym zlikwidowanych ZKS w O.;

- z art. 55[1] i 55[2] Kc wynika, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów ogólnych;

- umowa z 1 lutego 1993 r. pomiędzy Skarbem Państwa a O. i Zakładami Koncentratów Spożywczych "O." Spółka z o.o. nie wyłączała żadnych składników majątkowych, a zatem obejmowała wszystko, co wchodziło w skład zbywanego przedsiębiorstwa;

Strona 1/11