O naruszeniu art. 233 par. 1 Kpc można by mówić wówczas, gdy Sąd zastosował postępowanie dowodowe, o którym mowa w art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ i przeprowadził je niezgodnie z tym przepisem.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Miasta M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 czerwca 2004 r., I SA 2455/02 w sprawie ze skargi Józefa W. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 29 sierpnia 2002 r. w przedmiocie komunalizacji nieruchomości drogowej - oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 7.06.2004 r., I SA 2455/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi Józefa W., uchylił decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 29.08.2002 r. i poprzedzającą ją decyzję Wojewody z dnia 25.06.2002 r. w przedmiocie komunalizacji nieruchomości drogowej, stanowiącej własność skarżącego, na rzecz Gminy M.
Sąd, po obszernym omówieniu dowodów zgromadzonych w sprawie uznał, iż nie wynika z nich aby w dniu 21.12.1998 r. przedmiotową nieruchomością była droga i znajdowała się we władaniu Gminy, zatem nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ i decyzje komunalizacyjne nieruchomości Józefa W. naruszają ten przepis.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł Burmistrz Miasta M., reprezentowany przez radcę prawnego, domagając się uchylenia tego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie i zarzucając naruszenie przepisów postępowania m.in. art. 233 par. 1 Kpc mających wpływ na wynik sprawy, polegających na podjęciu bez wszechstronnego wyjaśnienia i ustalenia jak też bez wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego poprzez nieuwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, tj. bez uwzględnienia wcześniej obowiązujących planów zagospodarowania przestrzennego w Gminie M. W uzasadnieniu skargi dokonano oceny tych dowodów, do których ustosunkował się Sąd w wyroku, jednakże wyciągając z nich odmienne wnioski, jak też podkreślono, że istnieje dowód, który załączono do skargi, z którego wynika że na przedmiotowej nieruchomości istniał ślad drogi od 1958 r.
Odpowiadając na skargę Józef W. wniósł o jej oddalenie, podkreślając, że na przedmiotowej nieruchomości nie było drogi, a Gmina nigdy nią nie władała i nie włada.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wyrokowi Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie zarzucono naruszenie przepisów postępowania m.in. art. 233 par. 1 Kpc mających wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, przytoczenie podstaw kasacyjnych powinno polegać na wskazaniu konkretnego przepisu konkretnego aktu prawnego, a ponieważ przytoczony został tylko art. 233 par. 1 Kpc, tylko do tego przepisu ograniczyć się musi ocena Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd ten związany jest granicami skargi kasacyjnej, jak wynika z art. 183 par. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a wobec tego nie ma ani uprawnienia, ani obowiązku domyślenia się o jakie przepisy, oprócz wskazanego, skarżącemu chodziło.
Zarzutu naruszenia art. 233 par. 1 Kpc nie można uznać za trafny.
Art. 106 par. 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowi, że Sąd może z urzędu lub na wniosek stron przeprowadzić dowody uzupełniające z dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie powoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie, zaś par. 5 tego przepisu, że do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy Kpc. O naruszeniu art. 233 par. 1 Kpc można by mówić wówczas, gdyby Sąd zastosował postępowanie dowodowe, o którym mowa w art. 106 par. 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i przeprowadził je niezgodnie z tym przepisem. W sprawie ze skargi Józefa W. Wojewódzki Sąd takiego postępowania nie prowadził i wobec tego nie można mu postawić zarzutu naruszenia art. 233 par. 1 Kpc. Jeżeli natomiast, zdaniem skarżącego, Sąd powinien był takie postępowanie przeprowadzić, ale tego nie uczynił, nie ten przepis i nie tego aktu powinien zostać przytoczony jako podstawa skargi kasacyjnej.
Wobec tego, iż skarga kasacyjna nie posiada usprawiedliwionych podstaw, orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.