Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka (spr.), Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski, Irena Kamińska, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Danuty S. od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 lipca 2004r. sygn. akt II SA/Lu 528/03 w sprawie ze skargi Danuty S., Sabiny G. i Heleny S. na decyzję Wojewody L. z dnia 18 marca 2003 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie o zwrot części wywłaszczonej nieruchomości. oddala skargę kasacyjną.
Decyzją Prezydenta Miasta L. z dnia 11 października 1984 r., (...) wywłaszczono na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość o nr 15/1 o pow. 1,4216 ha stanowiącą współwłasność Stanisława G. i innych, położoną w L. w osiedlu "C.". Wywłaszczenie nastąpiło zgodnie planami gospodarczymi miasta L. uwzględniającymi lokalizację osiedla mieszkaniowego "G." ustaloną przez organ ds. planowania przestrzennego. Byli właściciele i spadkobiercy współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości złożyli wniosek o zwrot niezagospodarowanej części wywłaszczonej nieruchomości.
Decyzją z dnia 1 marca 2000 r. Prezydent Miasta L. orzekł o zwrocie części wywłaszczonej działki nr 15/1, oznaczonej w dokumentacji geodezyjnej jako działka nr 117/4 o pow. 5.380 m2 na rzecz Sabiny G., Danuty S., Stanisława G., Andrzeja B., Janusza B. i Anny S., odmawiając jednocześnie zwrotu części wywłaszczonej nieruchomości, w tym działki o pow. 3.234 m2, oznaczonej jako działka nr 15/3a. Strony postępowania nie odwołały się od powyższej decyzji i tym samym stała się ona prawomocna. W dniu 27 listopada 2001 r. złożyły ponowny wniosek o zwrot części wywłaszczonej nieruchomości, oznaczonej nr 15/3 o pow. 3.234 m2 Prezydent Miasta L. decyzją z dnia 31 października 2002 r. umorzył postępowanie w przedmiocie powyższego wniosku, zaś Zastępca Dyrektora Wydziału Rozwoju Regionalnego działający z upoważnienia Wojewody L. po rozpoznaniu odwołania decyzją z dnia 18 marca 2003 r., utrzymał ją w mocy. Uzasadniając swoją decyzję organ podkreślił, że kwestionowana decyzja w przedmiocie zwrotu nieruchomości stała się prawomocna wobec jej niezaskarżenia przez strony i tym samym jej zmiana naruszałaby zasadę trwałości decyzji administracyjnych.
W dniu 28 kwietnia 2003 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie wpłynęła skarga Danuty S., Sabiny G., Heleny S., Janusza B., Andrzeja B., Anny S., Barbary G. i Anny Sł. na decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia 31 października 2002 r. o umorzeniu postępowania oraz na następującą po niej decyzję Wojewody L. z dnia 18 marca 2003 r. W skardze strony zarzuciły obu decyzjom nieważność, wskazując że nie zostały one oparte na przepisach prawa, gdyż nie zachodziły przesłanki warunkujące umorzenie postępowania administracyjnego. Skarżący utrzymują, że pomimo wydania prawomocnej decyzji o częściowym zwrocie przedmiotowej nieruchomości mogły one złożyć wniosek o zwrot pozostałej części inicjując tym samym odrębne postępowanie w sprawie. Niezależnie od wspomnianych wyżej zarzutów w skardze wskazano uchybienie polegające na wymienieniu w sentencji decyzji w przedmiocie zwrotu nieruchomości jedynie Danuty S. podczas gdy skarżących było ośmiu, a także podkreśliły, że sporna działka została przeznaczona pod parking, a więc niezgodnie z celem wywłaszczenia. W odpowiedzi na skargę organ administracji podtrzymał wcześniej prezentowane stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 27 czerwca 2003 r. odrzucił skargę Janusza B., Andrzeja B., Anny S., Barbary G. i Anny Sł. wobec uchybienia przez skarżących terminu na złożenie skargi decyzję administracyjną, przewidzianego w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. - o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Wyrokiem z dnia 8 lipca 2004 r., II SA/Lu 528/03, Sąd oddalił skargę Danuty S., Sabiny G. i Heleny S. W uzasadnieniu wyroku Sąd powołał się na treść art. 105 par. 1 Kpa, zgodnie z którym decyzję o umorzeniu postępowania wydaje się gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stanie się bezprzedmiotowe. W szczególności dotyczy to sytuacji gdy sprawa została rozstrzygnięta prawomocnym orzeczeniem organu administracji /decyzją bądź postanowieniem/ orzekającym co do istoty sprawy. W konsekwencji uprawomocnienia się orzeczenia rozstrzygającego co do istoty sprawy nie można ponownie rozpoznać merytorycznie wniosku w tym zakresie - orzeczenie takie korzysta z tzw. powagi rzeczy osądzonej, a postępowanie wszczęte w tym przedmiocie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe. Z akt sprawy wynika, że Prezydent Miasta L. decyzją z dnia 1 marca 2000 r. rozstrzygnął w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości jednocześnie odmawiając zwrotu nieruchomości w pozostałym zakresie. Pomimo prawidłowego pouczenia o sposobie oraz terminie zaskarżenia, strony nie wniosły odwołania od decyzji w przedmiocie zwrotu nieruchomości. Tym samym jako niedopuszczalne należy uznać ponowne merytoryczne rozpoznanie wniosku z dnia 30 listopada 2001 r. złożonego przez Danutę S., Annę S., Annę Sł., Sabinę G., Janusza B., Andrzeja B., Barbary G. oraz Reginy S. o zwrot pozostałej części wywłaszczonej nieruchomości.