Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka (spr.), Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski, Irena Kamińska, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zygmunta Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 maja 2004r. sygn. akt I SA 2171/02 w sprawie ze skargi Zygmunt Ł. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 31 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania oddala skargę kasacyjną.
Decyzją z dnia 19 marca 1997 r. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia 20 listopada 1951 r., (...) o wywłaszczeniu nieruchomości położonych w P. przy ul. R. 33 i 35 o pow. 778 m2, stanowiących własność Wincentego i Zygmunta Ł. Uzasadniając powyższą decyzję organ podał, iż podnoszona przez stronę okoliczność nieprzyznania odszkodowania nie może stanowić podstawy stwierdzenia nieważności decyzji, bowiem obowiązujące w dniu wydania decyzji wywłaszczeniowej przepisy nie przewidywały jednoczesności orzekania w przedmiocie wywłaszczenia wraz z przyznaniem odszkodowania lub nieruchomości zamiennej. Zgodnie z art. 30 ust. 3 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 - o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych /Dz.U. nr 27 poz. 197 ze zm./ wypłata odszkodowania mogła nastąpić jedynie na wniosek wywłaszczonego, zaś z materiału dowodowego wynika, że Wincenty i Zygmunt Ł. z takim wnioskiem nie wystąpili. Jednocześnie organ podkreślił, iż niemożliwe było, podnoszone we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji wywłaszczeniowej, przyznanie nieruchomości zamiennej, gdyż uprawnienie takie w myśl art. 30 ust. 1 cyt. dekretu było zastrzeżone dla właścicieli nieruchomości stanowiących gospodarstwo rolne lub ogrodnicze, warsztat rzemieślniczy lub działkę wywłaszczonego z domem jednorodzinnym lub dwurodzinnym, bądź też przeznaczoną pod budowę takiego domu.
Pismem z dnia 20 września 2001 r. Zygmunt Ł. wystąpił z wnioskiem o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 19 marca 1997 r., podnosząc, iż jako strona nie brał udziału w postępowaniu oraz, że wyszły na jaw nowe fakty i dowody nieznane organowi w dniu wydania decyzji. Decyzją z dnia 7 grudnia 2001 r. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast odmówił wznowienia postępowania uzasadniając swoje rozstrzygnięcie okolicznością, że skarżący brał udział w postępowaniu zakończonym decyzją z dnia 19 marca 1997 r. oraz wskazał, że powoływane przez stronę podstawy wznowienia postępowania, tj. złożenie wniosku o odszkodowanie w roku 1951, a także okoliczność, że w dniu wywłaszczenia Zygmunt Ł. nie był posiadaczem gospodarstwa rolnego dotyczą wydarzeń, w których wnioskodawca brał udział a więc nie można uznać, że powziął o nich wiadomość dopiero w sierpniu 2001 r. jak wskazuje we wniosku o wznowienie postępowania lecz wiedział o nich od chwili ich zaistnienia. Tym samym organ uznał, że wniosek o wznowienie postępowania został złożony z uchybieniem miesięcznego terminu określonego w art. 148 par. 1 i 2 Kpa. W dniu 27 grudnia 2001 r. do Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wpłynął wniosek Zygmunta Ł. o ponowne rozpatrzenie sprawy objętej decyzją o odmowie wznowienia przedmiotowego postępowania. Skarżący w powyższym wniosku w całości podtrzymuje podnoszony wcześniej zarzut, iż nie uczestniczył w rozprawie wywłaszczeniowej, gdyż odbywał w tym czasie zasadniczą służbę wojskową. Strona wskazuje również, że dowody na okoliczność żądania przez nią odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość zostały odnalezione dopiero na przełomie sierpnia i września 2001 r.