Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz, Sędziowie NSA Edward Janeczko, Leszek Włoskiewicz (spr.), Protokolant Agnieszka Majewska, po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej PZD - Okręgowy Zarząd w G. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 października 2003 r. sygn. akt I SA 317/02 w sprawie ze skargi PZD - Okręgowy Zarząd w G. oraz (...) Fabryki Mebli Spółka z o.o. w G. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 11 stycznia 2002 r. (...) w przedmiocie nieważności decyzji ustalającej opłaty za zarząd gruntami - oddala skargę kasacyjną.
Naczelny Są Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 31 października 2003 r. I SA 317/02 oddalił skargę wniesioną m.in. przez PZD - Okręgowy zarząd w G. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 11 stycznia 2002 r. (...).
Decyzją tą organ odwoławczy uchylił decyzję Wojewody P. z dnia 25 września 2001 r. (...) - stwierdzając, że decyzja Naczelnika Gminy W. z dnia 9 grudnia 1989 r. (...), w sprawie opłaty rocznej za grunty położone w G. i B. /na terenie mieszczącym ogród działkowy/ pozostające w zarządzie (...) Fabryki Mebli, została wydana z naruszeniem prawa - i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia.
Wojewoda P. uznał, iż będąca przedmiotem postępowania nadzorczego decyzja - wydana na podstawie art. 132par. 1 Kpa, jednak bez wskazania wymaganych tym przepisem warunków - jest obciążona wersja, o jakiej mowa w art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, lecz ze względu na upływ czasu nie można już stwierdzić jej nieważności /art. 156 par. 2 Kpa/.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast uchylając decyzję organu wojewódzkiego przyjął, że do naruszenia art. 132 par. 1 Kpa wprawdzie nie doszło, natomiast wymaga wyjaśnienia, czy decyzja Naczelnika Gminy W. nie jest obciążona inną wadą powodującą nieważność, skoro ustalono opłaty za zarząd bez ustanawiania prawa zarządu.
Sąd oddalił skargę. W uzasadnieniu wyroku sąd nie podzielił stanowiska Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w całości przedstawiając własną ocenę prawną.
W ocenie sądu decyzja Naczelnika Gminy W. jest obciążona podwójną wadą, gdyż została wydana zarówno z rażącym naruszeniem art. 132 par. 1 Kpa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/, jak i tym samym z naruszeniem przepisów o właściwości /art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa/, co powoduje konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ pierwszej instancji, który ponadto powinien także wyjaśnić wątpliwości dotyczące istnienia prawa zarządu.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku PZD - Okręgowy Zarząd w G. zarzucił "obrazę przepisów postępowania poprzez wydanie wyroku z naruszeniem zasady kontradyktoryjności, równości stron, obiektywizmu, naruszenie art. 7, 8, 10, 11, 77 Kpa, art. 52 ustawy o NSA, art. 328 par. 2 Kpc - w wyniku czego nie ustosunkowano się w ogóle do zarzutów podnoszonych przez skarżącego, co miało zasadniczy wpływ na wynik sprawy" oraz "wystąpienie przesłanki nieważności postępowania - w postaci pozbawienia możności obrony praw skarżącego i wydania orzeczenia z naruszeniem procedury i brakiem rozstrzygnięć w zakresie zarzutów PZD /obraza prawa materialnego/".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarżący, jak wynika z akt sprawy, dąży do stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę za zarząd gruntem, na którym znajduje się ogród działkowy. Sąd zawarł w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wiążącą w dalszym postępowaniu ocenę prawną tej decyzji uznając, przeciwnie niż organy nadzoru, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa, a zatem usunięciu jej z obrotu prawa nie stoi na przeszkodzie art. 156 Kpa, który nie dotyczy przyczyny określonej w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, co jest oczywiście korzystne dla skarżącego. Zaskarżenie zatem skargą kasacyjną powyższego wyroku jest więc niezrozumiałe.
Jeżeli nawet Sąd nie odniósł się wprost do zarzutów skarżącego w uzasadnieniu wyroku ostatecznie dla strony korzystnego, to z tego uchybienia nie można wywodzić, że zostały naruszone inne niż art. 328 par. 2 Kpc przepisy postępowania, a stronę pozbawiono możności obrony jej praw co skutkuje nieważnością postępowania sądowego.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.