Skarga kasacyjna na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Mzyk, Sędziowie NSA Edward Janeczko /spr./, Leszek Włoskiewicz, Protokolant Agnieszka Majewska, po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stefana G., Vivien M., Yoli C. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2003 r. sygn. akt I SA 916/02 w sprawie ze skargi Stefana G., Vivien M., Yoli C. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 10 kwietnia 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Gospodarka mieniem
Grunty warszawskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 grudnia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Stefana G., Vivien M., Yoli C. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 10 kwietnia 2002 r. utrzymującą w mocy decyzję tego organu z dnia 22 stycznia 2002 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia 30 stycznia 1953 r. utrzymującej w mocy orzeczenie Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 19 lipca 1952 r. odmawiającej dotychczasowym właścicielom przyznania prawa własności czasowej nieruchomości położonej w W. przy ul. H. 35.

Aprobowano dokonane przez organy administracji ustalenie, według którego teren obejmujący nieruchomość przy ul. H. 35 w planie zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w dacie wydania decyzji został przeznaczony pod budynki użyteczności publicznej z pozostawieniem części niezabudowanej nieruchomości jako dziedzińca, zieleńca, przejścia dla pieszych do użytku publicznego oraz drogi wraz z urządzeniami pomocniczymi. Stwierdzono, że następca prawny poprzedniego właściciela zarówno we wniosku z dnia 6 sierpnia 1948 r. o przyznanie własności czasowej, jak i w odwołaniu od orzeczenia z dnia 19 lipca 1952 r., nie zgłaszał wykorzystania nieruchomości na cele użyteczności publicznej. Nie było więc rażącego naruszenia art. 7 ust. 2 dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy.

Skarga kasacyjna Stefana G., Vivien M. i Yoli C. zarzucając naruszenie: 1. art. 7, 8, 10, 77-80 Kpa wobec nie rozpatrzenia w sposób wyczerpujący materiału dowodowego, 2. art. 44, 45 w związku z art. 52 i art. 75 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym wskutek nie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego z udziałem Ludwika G. i braku wyczerpującego uzasadnienia decyzji, 3. art. 1 i 7 ust. 2 dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy przez przyjęcie, że "korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela nie da się pogodzić z przeznaczeniem terenu według prawomocnego planu zagospodarowania przestrzennego", a Ludwik G. żądając przyznania własności czasowej nie sygnalizował zamiaru wykorzystania nieruchomości na cele użyteczności publicznej - zawiera wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz uchylenie poprzedzających go decyzji "Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast" z dnia 10 kwietnia 2002 r. i z dnia 22 stycznia 2002 r.

Obszerne uzasadnienie skargi kasacyjnej zawiera stwierdzenie o wadliwości rozstrzygnięć orzeczeń z dnia 19 lipca 1952 r. i z dnia 30 stycznia 1953 r. a także decyzji nadzorczych i zaskarżonego wyroku. Z powołaniem się na uzasadnienie tego wyroku stwierdzające możliwość wykorzystania nieruchomości na cele publiczne przez osobę fizyczną, podkreślono, że przy należytym wyjaśnieniu sprawy, istniały przesłanki przyznania własności czasowej, zaś we wniosku z 1948 r. nie było możliwości wskazania, że nieruchomość będzie wykorzystywana na cele publiczne przez poprzedniego właściciela. W tym czasie bowiem nie było jeszcze planu zagospodarowania przestrzennego z 1949 r.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6076 Sprawy objęte dekretem o gruntach warszawskich
Inne orzeczenia z hasłem:
Gospodarka mieniem
Grunty warszawskie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury