Skarga kasacyjna na decyzję Wojewody P. w przedmiocie umorzenia pożyczki z Funduszu Pracy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz, Sędziowie NSA Leszek Włoskiewicz /spr./, Izabella Kulig-Maciszewska, Protokolant Agnieszka Kwiatkowska, po rozpoznaniu w dniu 8 września 2004r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prokuratora Apelacyjnego w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 lutego 2004r. sygn. akt SA/Rz 1825/01 w sprawie ze skargi Kazimierza R. na decyzję Wojewody P. z dnia 29 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie umorzenia pożyczki z Funduszu Pracy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 18 lutego 2004 r. SA/Sz 1825/01 oddalił skargę Kazimierza R. na decyzję Wojewody P. z dnia 29 czerwca 2001 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję Starosty Jasielskiego z dnia 9 maja 2001 r. (...), którą należne z tytułu pożyczki udzielonej skarżącemu ze środków Funduszu Pracy na uruchomienie działalności gospodarczej odsetki, w łącznej kwocie 5.041,48 zł, umorzono co do kwoty 2000 zł, natomiast odmówiono umorzenia co do kwoty 3.041,48 zł, dlatego że wobec dwóch z trzech poręczycieli egzekucja może być skuteczna i nie pozbawi ich niezbędnych środków utrzymania.

Sąd, nie uwzględniając zarzutów uczestniczącego w postępowaniu prokuratora, uznał że - w rozumieniu art. 18 ust. 4b ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 2001 nr 6 poz. 56/ w związku z art. 881 Kc - dłużnikiem jest także poręczyciel i sytuacja majątkowa wierzycieli mogła być brana pod uwagę przez orzekające w sprawie organy.

W skardze kasacyjnej Prokurator Apelacyjny w R. powołał obydwie podstawy określone w art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ i zarzucił zarówno naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię - tj. właśnie art. 18 ust. 4b ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - polegające na przyjęciu, że przez dłużnika należy rozumieć również poręczyciela pożyczki, oraz mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania - tj. art. 7 i art. 77 Kpa - polegające na "nieprzeanalizowaniu faktycznej sytuacji skarżącego, w wyniku czego pominięto przy uznaniu przesłankę z art. 18 ust. 4a pkt 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, tj. okoliczność, że w wyniku egzekucji pożyczkobiorca i osoby pozostające na jego utrzymaniu byłyby pozbawione niezbędnych środków utrzymania".

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono przede wszystkim, że ustawodawca - gdyby miał taki zamiar, aby dyspozycją art. 18 ust. 4b objąć także poręczyciela - mógł to uczynić przez odpowiednią redakcję przepisu, natomiast art. 881 Kc określa tylko skutki prawne w zakresie odpowiedzialności poręczyciela za dług i "nie uprawnia do utożsamiania terminologii pojęcia dłużnika z pojęciem poręczyciel".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Stosownie do art. 18 ust. 4b ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu "umorzenie pożyczki, za spłatę której odpowiada więcej niż jeden dłużnik, może nastąpić, gdy okoliczności uzasadniające umorzenie, o których mowa w ust. 4a, zachodzą co do wszystkich zobowiązanych".

Nietrafny jest zarzut, że przepis ten odnosi się wyłącznie do biorącego pożyczkę, gdyż - aby posłużyć się argumentacją skargi i wyprowadzać wnioski z ustawowej terminologii - określenie "dłużnik solidarnie odpowiadający za spłatę pożyczki", czy też "zobowiązany do spłaty pożyczki", nie jest tożsame z określeniem "pożyczkobiorca" występującym w ust. 4a pkt 1-3, lecz ma szersze znaczenie.

Określenie to obejmuje zatem poręczyciela będącego przecież współdłużnikiem solidarnym odpowiedzialnym za spłatę pożyczki /art. 881 Kc/ oraz zobowiązanym do jej spłaty wobec wierzyciela /art. 876 par. 1 Kc/.

Nietrafny jest również zarzut naruszenia przepisów postępowania, gdyż w skardze powołano przepisy Kpa, które nie znajdują zastosowania przed sądem administracyjnym, ponadto sytuacja skarżącego była znana, jeżeli o odmowie umorzenia orzeczono z powołaniem tylko na sytuację poręczycieli.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1