Skoro ubezpieczenie dobrowolne, nie obejmowało kraju, na terenie którego szkoda powstała, to nie ma żadnych podstaw faktycznych ani prawnych uzasadniających twierdzenie, że samochód był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem /art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Antoniego K. i M. Z. K. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 29 grudnia 1997 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. - oddala skargę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do unormowania zawartego w art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Oznacza to, że Sąd ten w przypadku skargi na ostateczną decyzję administracyjną bada, czy rozstrzygnięcie organów administracyjnych orzekających w sprawie jest zgodne z przepisami prawa materialnego oraz czy nie zostały naruszone przepisy regulujące postępowanie administracyjne. Rozpoznawana skarga została wniesiona na decyzję określającą wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. Zagadnienia związane z opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych za 1995 r. regulowała ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 2 ust. 1 pkt 1 wyżej powołanej ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Sama też ustawa w art. 2 ust. 3 rozstrzyga, co należy traktować za działy specjalne produkcji rolnej. Wymieniając wyczerpująco działy produkcji uznane za działy specjalne produkcji rolnej stanowi, że działem specjalnym produkcji rolnej jest m.in. hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym. Zagadnienie to ma podstawowe znaczenie w rozpoznawanej sprawie albowiem podatnik uznał, że prowadzona przez niego hodowla i chów zwierząt odbywała się poza gospodarstwem rolnym i traktował ją jako dział specjalny produkcji rolnej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zaś organy podatkowe oceniły, że działalność ta była prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego. Organy podatkowe wskazywały, że Antoni K. poza działalnością gospodarczą w ramach PHP "M." w G. i Spółki cywilnej PPH "K." w S. prowadził gospodarstwo rolne we wsi Sz. i S.
Grunty rolnej wchodzące w skład tego gospodarstwa były opodatkowane podatkiem rolnym. W tej sytuacji, stosownie do unormowania zawartego w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./, organy podatkowe potraktowały prowadzony przez Antoniego K. chów trzody chlewnej jako prowadzony w ramach gospodarstwa rolnego. Wyniki gospodarcze tego chowu trzody chlewnej nie podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i dlatego wydatki związane z tuczem trzody chlewnej nie mogły obciążać kosztów uzyskania przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko organów podatkowych znajduje oparcie w wyżej powołanych przepisach obu ustaw podatkowych, tj. o podatku rolnym oraz o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej sytuacji odmowa uznania przez organy podatkowe prowadzonego chowu trzody chlewnej za dział specjalny produkcji rolnej jest zgodna z prawem. W następstwie tego skorygowanie kosztów uzyskania przychodów przez wyłączenie z nich wydatków związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego było prawidłowe.