Uchybienia w toku postępowania administracyjnego, które mogą ewentualnie być przesłanką odpowiedzialności dyscyplinarnej pracownika, nie stanowią - same przez się - podstaw do stwierdzenia, że decyzja administracyjna, wydana w wyniku takiego postępowania, nie odpowiada prawu.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Marty P.-P. oraz Izby Rzemieślniczej w K. na decyzję Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Krakowa z dnia 31 grudnia 1988 r. w przedmiocie przydziału lokalu użytkowego.
Rozpoznając sprawę ponownie, po uchyleniu poprzednio wydanej decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny, Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Krakowa decyzją nr L.III-8171-2-164/88 z dnia 31 grudnia 1988 r. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Dzielnicowego w Krakowie z dnia 23 lutego 1988 r. o odmowie Marcie P.-P. przydziału lokalu nr 2 przy ul. B.S. nr 53 z przeznaczeniem na poszerzenie zakładu rzemieślniczego w zakresie artystycznego szycia firanek i zasłon oraz o przydziale tego lokalu Januszowi W. z przeznaczeniem na gabinet stomatologiczny.
Decyzja ta została zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Martę P.-P. oraz Izbę Rzemieślniczą. Marta P.-P. zarzuciła rażące naruszenie art. 7, 8, 11, 13, 77, 80 i art. 85 Kpa, art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe oraz par. 4 ust. 1 pkt 2 uchwały nr 10 Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1987 r. w sprawie zapewnienia warunków rozwoju usług bytowych od roku 1990 /M.P. nr 4 poz. 32/. Domagała się stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, ewentualnie jej uchylenia wraz z decyzją organu I instancji. Izba Rzemieślnicza, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji, zarzuciła naruszenie prawa materialnego, to jest par. 4 ust. 1 pkt 2 powyższej uchwały nr 10 Rady Ministrów oraz przepisów dających podstawę do wznowienia postępowania z przyczyny określonej w art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa, a także art. 7, 8, 10, 11, 12, 13, 35, 36, 77, 78, 80 i art. 107 Kpa.
Organ administracji podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wątpliwości budzi dopuszczalność skargi Izby Rzemieślniczej. Zgodnie z art. 197 pkt 2 Kpa skarga na decyzję organu administracji państwowej przysługuje organizacji społecznej, która brała udział w postępowaniu administracyjnym. Wzięcie udziału w postępowaniu dotyczącym innego podmiotu uzależnione jest od dopuszczenia do udziału w postępowaniu, co następuje w formie postanowienia. W aktach brak takiego postanowienia, co wskazuje, że Izba Rzemieślnicza nie była dopuszczona do udziału w postępowaniu w formie prawem przewidzianej.
Skoro jednak Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznał merytorycznie poprzednią skargę Izby w tej sprawie w 1988 r., należy przyjąć, iż szanował w ten sposób uchybienie organu administracji państwowej.
Jako podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji wskazano art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe według jednolitego tekstu zawartego w Dzienniku Ustaw z 1983 nr 11 poz. 55. Zastosowany przepis należy uznać za prawidłowy, z uwagi na brzmienie art. 6 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 21 poz. 124/, w myśl którego sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy i nie zakończone decyzjami ostatecznymi podlegają rozpatrzeniu według dotychczasowych przepisów. Postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte w 1986 r., a zatem zastosowanie ma tekst prawa lokalowego opublikowany w Dzienniku Ustaw z 1983 nr 11 poz. 55.