Złożenie po raz pierwszy deklaracji w sprawie zgłoszenia obowiązku podatkowego w podatkach obrotowym i dochodowym wraz z wnioskiem o zwolnienie od tych podatków na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/ już po rozpoczęciu tej działalności, a zatem z naruszeniem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. nr 53 poz. 338 ze zm./ i par. 16 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 lipca 1981 r. w sprawie podatków obrotowego i dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej /Dz.U. nr 18 poz. 89 ze zm./, pozbawia podatnika możliwości uzyskania zwolnienia od tych podatków na podstawie cytowanego rozporządzenia z dnia 30 października 1981 r.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Andrzeja S., Jerzego S. i Jadwigi B. na decyzję Izby Skarbowej w Kielcach z dnia 19 marca 1984 r. w przedmiocie pozbawienia prawa korzystania ze zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego.
Andrzej S., Jerzy S. i Jadwiga B. rozpoczęli w 1982 r. prowadzenie działalności rzemieślniczej w zakresie wytwarzania mieszanek, mączek pastewnych i produktów utylizacji zwierzęcej oraz wytwarzania tłuszczów technicznych z surowców odpadowych, jako spółka pod nazwą "Wytwórnia Mączek Pastewnych A. S. i S-ka z ograniczoną odpowiedzialnością w Sz.", zarejestrowana przez Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 25 maja 1982 r. Zezwolenie na wykonywanie tej działalności rzemieślniczej zostało im wydane przez Naczelnika Gminy P. w dniu 28 grudnia 1981 r.
W dniu 7 lipca 1982 r. złożyli w Urzędzie miejskim w K. deklarację w sprawie zgłoszenia obowiązku podatkowego w podatkach obrotowym i dochodowym na 1982 r. W deklaracji tej podali dzień 7 lipca 1982 r. jako datę rozpoczęcia działalności, która miała być wykonywana przez wspólników przy zatrudnieniu pięciu pracowników.
W dniu 8 lipca 1982 r. Andrzej S., Jerzy S. i Jadwiga B. złożyli w Urzędzie Miejskim w K. wniosek o przyznanie im zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego od przychodów uzyskiwanych z tej działalności zarobkowej, jako działalności nowo uruchomionej, a także o udzielenie im ulgi inwestycyjnej.
Prezydent Miasta K., powołując się na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/, decyzją z dnia 30 września 1982 r. zwolnił ich od podatków obrotowego i dochodowego z tytułu wykonywania wymienionej działalności rzemieślniczej w okresie od dnia 7 lipca 1982 r. do dnia 6 lipca 1985 r.
W następstwie kontroli przeprowadzonej w dniu 18 października 1983 r. w zakładzie rzemieślniczym spółki przez Izbę Skarbową w Kielcach, Urząd Skarbowy w K. decyzją z dnia 24 listopada 1983 r. pozbawił wspólników prawa do okresowego zwolnienia od podatków z tytułu nowo uruchomionej działalności zarobkowej. Decyzję uzasadniono tym, że wspólnicy rozpoczęli prowadzenie działalności zarobkowej przed zgłoszeniem obowiązku podatkowego, a ponadto liczba zatrudnionych pracowników nie upoważniała ich do korzystania z takiego zwolnienia od podatków.
Postanowieniem z tego samego dnia odmówiono wspólnikom przywrócenia terminu do zgłoszenia obowiązku podatkowego na 1982 r.
W odwołaniu złożonym od decyzji Urzędu Skarbowego w K. z dnia 24 listopada 1983 r. Andrzej S., Jerzy S. i Jadwiga B. nie negowali, że obowiązek podatkowy zgłosili po rozpoczęciu działalności rzemieślniczej, twierdzili jednak, iż to niedopatrzenie nie powinno powodować pozbawienia ich przyznanego prawa do zwolnienia od podatków z tytułu nowo uruchomionej działalności zarobkowej. W pismach zaś składanych w sprawie przywrócenia im terminu do zgłoszenia obowiązku podatkowego na 1982 r. twierdzili, że przed dniem 7 lipca 1982 r. prowadzili produkcję próbną. Podstawą do takiej decyzji nie mogła być także - ich zdaniem - liczba pracowników zatrudnionych w zakładzie rzemieślniczym, skoro ten fakt podali organowi podatkowemu w deklaracji podatkowej, złożonej przed wydaniem decyzji o zwolnieniu od podatków.