Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Samorząd terytorialny, Działalność gospodarcza, Finanse publiczne
Tezy

1. Instytucja kultury jako osoba prawna jest odrębnym w stosunku do gminy podmiotem prawa, z własnym majątkiem, środkami trwałymi, przychodami oraz kosztami, samodzielnie gospodarującą w ramach posiadanych środków.

2. Uchwała o powołaniu Biblioteki Gminnej nie należy do uchwał wymienionych w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./, do badania których, jako organ nadzoru, uprawnione jest regionalna izba obrachunkowa.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 16 lutego 2001 r., na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, stwierdził nieważność uchwały (...) Rady Gminy z dnia 27 grudnia 2000 r. w sprawie powołania Biblioteki Gminnej.

W uzasadnieniu wskazano, że powołana uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 18 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. nr 155 poz. 1014 ze zm./.

Zgodnie z zapisem par. 1 uchwały powołana Biblioteka Gminna w U. prowadzona ma być w formie jednostki budżetowej, której wydatki pokrywane mają być bezpośrednio z budżetu gminy a dochody odprowadzane na rachunek gminy.

Aktem prawnym normującym zasady działania podmiotów prowadzących działalność kulturalną jest ustawa z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej /Dz.U. 1997 nr 110 poz. 721 ze zm./.

Do dnia 31 grudnia 1999 r. instytucje kultury mogły prowadzić gospodarkę finansową na zasadach obowiązujących zakłady budżetowe. Z dniem 1 stycznia 2000 r., po wejściu w życie ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej /Dz.U. nr 12 poz. 136 ze zm./, instytucje kultury wymienione w ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, prowadzą gospodarkę finansową określoną w rozdziale 3 tej ustawy. W związku z powyższym niedopuszczalne jest funkcjonowanie instytucji kultury w oparciu o formę gospodarki finansowej przewidzianą w ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych.

Z przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej /art. 9 i art. 14/ wynika jednoznacznie, że niedopuszczalne jest prowadzenie przez jednostki samorządu terytorialnego działalności w zakresie upowszechniania kultury w innej formie organizacyjno-prawnej oraz finansowej niż samorządowe instytucje kultury. Tym samym nie może to być ani jednostka budżetowa, ani zakład budżetowy działająca w oparciu o ustawę o finansach publicznych.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Gmina U. zarzuciła naruszenie prawa w zakresie kompetencji Wojewody do podejmowania rozstrzygnięć nadzorczych w stosunku do podjętej uchwały oraz naruszenie interesu prawnego skarżącej w zakresie samodzielnego dysponowania prawem do tworzenia instytucji kultury, zabezpieczenia im niezbędnych środków finansowych oraz określenia zasad prowadzenia gospodarki finansowej.

Zdaniem skarżącej uchwała, której dotyczy rozstrzygnięcie nadzorcze ma charakter formalny bowiem jej celem było określenie sposobu wyposażenia gminnych instytucji kultury w środki finansowe niezbędne dla zabezpieczenia ciągłości działania przez cały rok finansowy. Faktycznie są to uchwały z zakresu konstrukcji budżetu gminy i stąd podlegają one właściwości nadzorczej Regionalnej Izby Obrachunkowej.

Samodzielność skarżącej gwarantowana Konstytucją pozwala na takie określenie warunków finansowania działalności kultury, które pozwala na jej całoroczną działalność.

Strona 1/3