Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Działalność gospodarcza, Podatek od nieruchomości
Tezy

Przez "działalność gospodarczą" w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ należy rozumieć działalność o jakiej mowa w ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/.

Uzasadnienie strona 1/2

W zarządzie Komendy Wojewódzkiej Policji w G. znajduje się Ośrodek Wczasowy w P., obejmujący grunt wraz z budynkami przeznaczonymi na cele wczasowo-wypoczynkowe. Decyzją Wójta w P. ustalono podatek od nieruchomości, przyjmując stawkę według art. 1 pkt 2 i 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, tj. taką stawkę jak dla budynków i gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Rozpoznając odwołanie Komendy Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym w J. utrzymało w mocy decyzję Wójta, wychodząc z założenia, że prowadzenie ośrodka wczasowego jest działalnością gospodarczą, tj. działalnością usługową odpłatną, świadczoną nie tylko dla pracowników Komendy, z możliwością sprzedaży i wymiany usług.

Wskutek skargi Komendy Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przepis art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ustalił górne granice stawek, w jakich rady gmin mogły określić te stawki, przyjmując za kryterium różnicujące, jeżeli chodzi o budynki: budynki mieszkalne, budynki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i pozostałe, zaś jeżeli chodzi o grunty, to kwalifikację uzależniono od tego, czy są to grunty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyłączeniem gruntów związanych z budynkami mieszkalnymi względnie inne grunty /pozostałe/. Nadto wymiar podatku zależał od powierzchni użytkowej budynków lub powierzchni gruntu. Uchwałą Rady Gminy w P. z dnia 2 lutego 1991 r. przyjęto stawkę dla budynków, w których prowadzone są wymienione w uchwale rodzaje działalności gospodarczej, niższą od górnej określonej w ustawie, natomiast w odniesieniu do budynków o innych rodzajach działalności - stawkę w górnej wysokości i w górnej wysokości przyjęto stawkę w odniesieniu do gruntów związanych z działalnością gospodarczą. Ustęp 2 art. 5 ustawy zawiera wyjaśnienie, co należy rozumieć przez grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, z przykładowym wymienieniem m.in. gruntów pod budynkami produkcyjnymi, magazynowymi, administracyjnymi, socjalnymi i hotelowymi, natomiast nie zawiera wyjaśnienia co jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów tej ustawy. Tak więc nawet istnienie wymienionych budynków nie spełnia wymogów tej kwalifikacji, o ile nie służą one /budynki/ działalności gospodarczej.

Rozstrzygnięcie sporu zależy od odpowiedzi na pytanie: co należy rozumieć przez działalność gospodarczą? Należy uznać za zasadne - jak to wywodzi skarżąca - posłużenie się, dla wyjaśnienia tego pojęcia, przepisami ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, w szczególności definicją zawartą w art. 2 ust. 1 ustawy. Przepis ten stanowi, iż działalnością gospodarczą w rozumieniu tej ustawy jest działalność wytwórcza, budowlana i usługowa prowadzona w celach zarobkowych i na własny rachunek podmiotu prowadzącego taką działalność. Z dalszych przepisów tej ustawy wynika, że i inna działalność prowadzona w celach zarobkowych i na własny rachunek jest uznana za działalność gospodarczą i to niezależnie od obowiązku ewidencjonowania /art. 10, art. 24/, co zbliża wykładnię tego pojęcia do definicji ekonomicznej. Niezbędnymi przesłankami działalności gospodarczej jest działalność prowadzona w celach zarobkowych /zysku/ i na własny rachunek.

Strona 1/2