Sprawa ze skargi na postanowienie Komendanta Głównego Policji w przedmiocie opinii w sprawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony
Tezy

1. Postanowienie zapadłe w trybie art. 106 Kpa jest postanowieniem wydanym w toku tak zwanego współdziałania organów. Jego treść mieć będzie niewątpliwie znaczenie przy wydawaniu rozstrzygnięcia głównego. Z tego też względu wydanie postanowienia w takiej sprawie winno być poprzedzone postępowaniem wyjaśniającym, gdyż dotyczy tej samej kwestii materialnej, o jakiej będzie mowa w przyszłej decyzji administracyjnej /art. 106 par. 4 Kpa/. Postępowanie takie winno być prowadzone z uwzględnieniem procesowych gwarancji przyznanych stronie przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Tak więc stronie winna być zapewniona możliwość wzięcia udziału w takim postępowaniu, w każdym jego stadium, zaś organ orzekający winien podejmować wszelkie kroki zmierzające do dokładnego wyjaśnienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywatela /art. 7 i art. 10 Kpa/.

2. Wszelkie zmiany treści uzasadnienia wymagają zastosowania określonej prawem procedury i formy działania.

Niedopuszczalna jest zmiana zaskarżonego rozstrzygnięcia także w zakresie uzasadnienia, w odpowiedzi na skargę.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Grety K. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 17 października 2000 r. (...) w przedmiocie opinii w sprawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony - zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. z dnia 28 września 2000 r. (...) - uchyla; (...).

Uzasadnienie strona 1/2

Komendant Wojewódzki Policji w B. postanowieniem z dnia 28.09.2000 r. wydanym w powołaniu na art. 82 ust. 4 i art. 76 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 1997 nr 114 poz. 739 ze zm./ oraz par. 20 rozporządzenia MSWiA z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania oraz wzorów dokumentów w sprawach cudzoziemców /Dz.U. 1998 nr 1 poz. 1/ wyraził negatywną opinię w sprawie wniosku obywatelki Armenii Grety K. o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznając, że cudzoziemka stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego /art. 13 ust. 1 pkt 9 ustawy o cudzoziemcach/.

Greta K. /poprzednio Greta S./ była skazana w 1998 r. wyrokiem Sądu Rejonowego w B. za czyn z art. 241 par. 3 Kk polegający na tym, że w dniu 19.07.1996 r. na przejściu granicznym w B. udzieliła obietnicy korzyści majątkowej funkcjonariuszowi Straży Granicznej w zamian za wystawienie wjazdowych stempli kontrolerskich do paszportów pięciu obywateli Armenii, którzy nie byli obecni na granicy. Wymieniona była poszukiwana listem gończym do odbycia kary 51 dni pozbawienia wolności, na którą zamieniono jej nie uiszczoną grzywnę w kwocie 510 zł. W dniu 31.03.2000 r. cudzoziemka została zatrzymana przy przekraczaniu granicy, ale wobec uiszczenia grzywny za cudzoziemkę przez jej męża Kazimierza K. odstąpiono od osadzenia wymienionej w areszcie.

Nadto prowadzone w 1997 r. dochodzenie przeciwko Grecie K. w oparciu o art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 2.12.1993 r. o akcyzie zostało zakończone umorzeniem postępowania z okresem próby na 1 rok i równoczesnym przepadkiem dowodów rzeczowych.

W zażaleniu cudzoziemka zarzuciła naruszenie art. 7-9 Kpa przez pominięcie faktu, że jest żoną obywatela polskiego oraz nieprzeprowadzenie wywiadu policyjnego i brak tego wywiadu powoduje, iż domniemanie zagrożenia bezpieczeństwa ma charakter hipoteczny. Wskazała, że w dniu 31.03.2000 r. przekraczała granicę w sposób legalny, gdyż dysponowała wówczas kartą czasowego pobytu wydaną przez Wojewodę.

Komendant Główny Policji postanowieniem z dnia 17.10.2000 r. /../ utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji wywodząc, że powodem negatywnego stanowiska w przedmiocie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony było ustalenie, że Greta K. narusza obowiązujący w Polsce porządek prawny, gdyż skazana była w 1998 r. przez Sąd Rejonowy w B. za czyn z art. 241 par. 3 i 4 Kk, a nadto Sąd Rejonowy w S. warunkowo umorzył postępowanie przeciwko wymienionej. Nadto nie są znane źródła utrzymania cudzoziemki w Polsce.

Wymieniona jest wprawdzie żoną obywatela polskiego, ale jej źródła utrzymania w Polsce nie są znane.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego uzupełnionej pismem z dnia 31.08.2001 r. cudzoziemka zarzuciła naruszenie art. 7-9, art. 77 par. 1, art. 81, art. 10, art. 110 i art. 126 Kpa oraz art. 18 Konstytucji RP. Naruszenia ww. przepisów upatruje w przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego bez jej udziału, naruszeniu zasady ochrony rodziny. Podnosi, że w lipcu 1999 r., tj. w dacie wydania pozytywnej dla niej opinii w przedmiocie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. organowi temu znane były fakty popełnienia przez skarżącą występków, a zatem obecnie nie było podstaw do zmiany stanowiska.

Strona 1/2