Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Kania (spr.), Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska, Sędzia WSA - Małgorzata Rysz, Protokolant ref. staż. - Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności pieniężnej z tytułu grzywny nałożonej mandatem karnym. 1. oddala skargę; 2. zasądza od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adw. L. M. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu kwotę 295, 20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym tytułem wynagrodzenia kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) i tytułem 23 % podatku od towarów i usług kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy).
Przedmiotem skargi z 11 sierpnia 2010 r. wniesionej przez J. Z. jest decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nr [...] z [...] lipca 2010r. utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] kwietnia 2010r. o odmowie umorzenia należności z tytułu grzywny nałożonej mandatem karnym kredytowanym w wysokości 200 złotych. Skarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:
Pismem z 14 października 2009r. J. Z., powoływany dalej jako: skarżący, zwrócił się do Wojewody [...] z wnioskiem o umorzenie grzywny nałożonej mandatem karnym. W treści wniosku wskazał, iż jest osobą bezrobotną od 2009r., nie posiadającą środków finansowych na zapłatę mandatu. Ponadto podważał zasadność ukarania go mandatem karnym za udział w kolizji drogowej.
Decyzją z [...] grudnia 2009r. Wojewoda [...] odmówił skarżącemu umorzenia należności z tytuł grzywny nałożonej mandatem karnym kredytowanym w wysokości 200 zł. W uzasadnieniu wskazał, iż zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy z 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.), zwanej dalej ustawą o finansach publicznych, należności pieniężne mogą być umarzane gdy zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne. Wojewoda [...] wyjaśnił, że wystawił tytuł wykonawczy o nr [...], który został przekazany do właściwego urzędu skarbowego i w wypadku gdyby okazało się, że w toku postępowania egzekucyjnego należność będzie nieściągalna, to organ egzekucyjny wyda postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po rozpoznaniu odwołania skarżącego, decyzją z [...] marca 2010r. uchylił w całości decyzję będącą przedmiotem odwołania i przekazał sprawę Wojewodzie [...] do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że Wojewoda [...] przystępując do wydania decyzji o odmowie umorzenia grzywny nałożonej w drodze mandatu karnego nie posiadał informacji o stanowisku Naczelnika Urzędu Skarbowego w zakresie skuteczności egzekucji przedmiotowej należności budżetowej.
Wojewoda [...], po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania wyjaśniającego, decyzją z [...] kwietnia 2010 r. ponownie odmówił umorzenia grzywny nałożonej mandatem karnym kredytowanym z [...] stycznia 2009r. Organ I instancji zaznaczył, że z protokołów o stanie majątkowym nadesłanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. wynika, że zobowiązany podjął pracę oraz posiada majątek. Ponadto postępowanie egzekucyjne dotyczące wyegzekwowania kwoty grzywny nałożonej mandatem jest w toku. Nie ma zatem podstaw do przyjęcia, że egzekucja okaże się bezskuteczna.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] lipca 2010r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] kwietnia 2010r. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż zgodnie z artykułem 98 § 3 ustawy z 24 sierpnia 2001 roku Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848 ze zm.) mandat karny staje się prawomocny z chwilą pokwitowania jego odbioru. Mandat zawiera pouczenie o obowiązku zapłaty w ciągu 7 dni od daty jego przyjęcia oraz o skutkach nie zapłacenia grzywny w terminie. Nieuiszczona należność mandatu karnego podlega ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, stanowi o tym art. 100 przywołanej wyżej ustawy.